တောင်သူတိုင်းသိထားသင့်တဲ့ ဈေးကွက်နဲ့ ဈေးကွက်လမ်းကြောင်းဆိုတာ..

ဝင်ငွေရရှိလိုတဲ့ ဘယ်တောင်သူမဆို တစ်ချိန်မဟုတ် တစ်ချိန်မှာ ဈေးကွက်ထဲကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ပါဝင်လာကြရပါတယ်။ မိမိသီးနှံကို ဝယ်လက်က ဝယ်ချင်လာအောင်၊ ဈေးကောင်းပေးလာအောင် လုပ်ကြရပါတယ်။ သီးနှံဈေး ကောင်း၊ မကောင်းဆိုတာ ဈေးကွက်အနေအထားအပေါ် မူတည်နေပါတယ်။ တောင်သူဆီမှာ သီးနှံရောင်းအား ဘယ်လောက်ရှိသလဲ၊ ဝယ်လက်ဘက်က ဝယ်လိုအား ဘယ်လောက်ရှိသလဲဆိုတာက သီးနှံဈေးနှုန်းကို အဆုံးအဖြတ် ပေးပါတယ်။ ဒီဆောင်းပါးမှာ သီးနှံဈေးအတက်အကျ ဘယ်လိုဖြစ်ပေါ်သလဲ၊ ဘယ်အချက်တွေက လွှမ်းမိုးသလဲဆိုတဲ့အကြောင်း ရှင်းပြသွားပါမယ်။

ဈေးကွက်ဆိုတာ

ဈေးကွက်အကြောင်း မပြောခင် ဈေးအကြောင်း စပြောရပါမယ်။ ရောင်းသူနဲ့ ဝယ်သူဆုံတွေ့ကြပြီး အရောင်းအဝယ်ပြုလုပ်တဲ့နေရာကို “ဈေး” လို့ ခေါ်ပါတယ်။ ရောင်းမယ့်သူဟာ သူ့သီးနှံ၊ သူ့ရောင်းကုန်ကို ခင်းကျင်းပြသထားမယ်။ ဝယ်မယ့်သူက နှိုင်းယှဉ်ကြည့်ရှုပြီး အကြိုက်တွေ့တဲ့အခါ ဝယ်ယူမှာဖြစ်ပါတယ်။ အဲဒီလို ဈေးတစ်ခုကို နေရာမျိုးစုံမှာ တွေ့နိုင်ပါတယ်။ ကျေးလက်မှာ ကျေးလက်ဈေး ရှိနိုင်သလို မြို့ပေါ်မှာလည်း ဈေးအမြောက်အမြား တွေ့ရပါတယ်။ ဈေးတစ်ခုဖြစ်ဖို့ လိုရင်းဟာ ရောင်းသူ၊ ဝယ်သူ တွေ့ဆုံရောင်းဝယ်ကြဖို့သာဖြစ်ပါတယ်။

ဒါပေမယ့် ‘ဈေးကွက်’ လို့ သုံးနှုန်းတဲ့အခါမှာတော့ ပိုပြီး ကျယ်ပြန့်သွားပါတယ်။ ကျေးလက်ဈေးတစ်ခုထက် ပိုသွားပါပြီ။ သီးနှံတစ်မျိုးမျိုးရဲ့ စုစုပေါင်းရောင်းလိုအားနဲ့ စုစုပေါင်းဝယ်လိုအားတို့အထိ သက်ဆိုင်သွားပါတယ်။ ကုန်တိုက်တွေ၊ ပွဲစားတွေ၊ သမဝါယမလို အသင်းအဖွဲ့တွေဟာ ‘ဈေးကွက်’ ထဲမှာ အစိတ်အပိုင်း တစ်ခုစီအနေနဲ့  ပါဝင်သွားကြပါတယ်။

ဈေးကွက်လမ်းကြောင်းဆိုတာ

ဈေးကွက်အကြောင်း ပြောဆိုရာမှာ ကုန်စည်တစ်ခု ကူးလူးစီးဆင်းရာ လမ်းကြောင်း အကြောင်းလည်း ပါရပါမယ်။ တောင်သူက ထုတ်လုပ်လိုက်တဲ့ သီးနှံဟာ တစ်ချိန်မဟုတ်တစ်ချိန် စားသုံးသူထံ ရောက်သွားရစမြဲပါ။ ဒါပေမယ့် သီးနှံဟာ တောင်သူ့လက်ကနေ စားသုံးသူလက်ထဲကို လွယ်လွယ်နဲ့ ရောက်သွားတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ အဆင့်ဆင့် ကျော်ဖြတ်ရပါသေးတယ်။ အဲဒီအဆင့်တွေထဲမှာ သီးနှံသိုလှောင်တာ၊ စီမံပြုပြင်တာ၊ ထုပ်ပိုးတာ၊ သယ်ယူပို့ဆောင်တာ အစရှိတာတွေ ပါဝင်ပါတယ်။ ဒီလုပ်ငန်းစဉ်အရပ်ရပ်တွေရဲ့ အစအဆုံး ကွင်းဆက်တစ်ခုလုံးကို ဈေးကွက်လမ်းကြောင်း လို့ ခေါ်ပါတယ်။

တောင်သူအနေနဲ့ ဈေးကွက်လမ်းကြောင်းရဲ့ ဘယ်နေရာ၊ ဘယ်အခန်းကဏ္ဍကနေ ပါဝင်‌နေသလဲ။ သီးနှံကို ဘယ်နေရာမှာ ရောင်းချမလဲ။ ကျေးလက်ဈေးမှာ ရောင်းမလား။ ပွဲစားဆီ ရောင်းမလား။ ကုန်တိုက်သို့ သွားရောင်းမလား။ ဒါမှမဟုတ် သီးနှံကို ကြိတ်ခွဲပြုပြင်ပြီးမှ ရောင်းချမလား။ ဒါတွေကို စဉ်းစားရပါမယ်။

တောင်သူအနေနဲ့ ဈေးကွက်လမ်းကြောင်းမှာ မိမိအတွက် အားအသာဆုံးနေရာကနေ ရွေးချယ်ပါဝင်တတ်ဖို့လိုပါတယ်။ မိမိနယ်မှာ ကုလားပဲကို အစေ့အဆံအတိုင်း ရောင်းတာထက် အမှုန့်ကြိတ် ရောင်းချတာက အကျိုးအမြတ် ပိုရရင် အကျိုးအမြတ် ပိုရတဲ့လမ်းကို ရွေးရပါမယ်။ ဟင်းသီးဟင်းရွက်ကို ကျေးလက်ဈေးမှာ ရောင်းတာထက် စားသောက်ဆိုင်တွေ၊ ကုန်တိုက်‌တွေဆီ ရောင်းတာက အမြတ်ပိုကျန်ရင် အမြတ်ပိုကျန်မယ့်လမ်းကို ရွေးချယ်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။ ဈေးကွက်လမ်းကြောင်းအသွားအလာအရ မီးစင်ကြည့် ကတတ်ရမှာဖြစ်ပါတယ်။

ဆောင်းပါးများ/သတင်းများ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြလိုပါက "အစိမ်းရောင်လမ်းမှ ကူးယူဖော်ပြပါသည်" ဟုထည့်ပေးပါရန် မေတ္တာရပ်ခံအပ်ပါသည်။

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်