စားကျက်ပင် ဘာကြောင့် စိုက်ရတယ်.........

စားကျက်ပင်သည် ကျွဲ၊ နွား၊ သိုး၊ ဆိတ် များ၏အစာအဖြစ် အသုံးပြုနိုင် သော စားကျက်မြက်များ၊ စားကျက်ပဲနွယ်ပင်များကို ဆိုလိုသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ကျွဲ/နွားများမှာ ဖွံ့ဖြိုးမှုမရှိသော သဘာဝစားကျက်များကိုသာ မှီတင်းရှင်သန်နေ ကြရသည်။ သဘာဝစားကျက်ခင်းမှ ရရှိသောအစာမှာ အာဟာရဓာတ် နည်းပါးမှု ကြောင့် ကျွဲ/နွားများမှာ ကြီးထွားနှုန်း နှေးကွေး၍ အရွယ်ရောက်မှုနောက်ကျ၏။ ထို့ကြောင့် ကျွဲ/နွားမွေးမြူရေးလုပ်ငန်း ထွန်းကားလိုလျှင် သဘာဝစားကျက်များ ကိုပြုပြင်၍၊ အာဟာရဓာတ်မြင့်မားသော အထွက်နှုန်းကောင်းသည့် အဆင့်မြင့်စား ကျက်များကို ပြုစုပျိုးထောင်ကြရပေမည်။

စားကျက်ပင်များသည် တိရစ္ဆာန်များမွေးမြူရာတွင် ကုန်ကျစရိတ် သက်သာသော၊ မွေးမြူရေးလုပ်ငန်း အထောက်အကူပြုသော စိုက်ပျိုးသီးနှံအဖြစ် မှတ်ယူစိုက်ပျိုးရပေမည်။

တိုးတက်ပြန့်ပွားလာသော မျိုးကောင်းမျိုးသန့် တိရစ္ဆာန်များအတွက် အာဟာရ ပြည့်ဝသော အရည်သွေးမြင့် တိရစ္ဆာန်အစာ စားကျက်ဖွံ့ဖြိုးရေး လုပ် ငန်းအောင်မြင်ခြင်းဖြင့် နို့နှင့်အသားကဏ္ဍ တိုးမြင့်လာမည်ဖြစ်သည်။

ရည်ရွယ်ချက်

(၁) အာဟာရ ပြည့်ဝသော အဆင့်မြင့်စားကျက်များ ပြုစုပျိုးထောင်ပေးရန်၊

(၂) အစာရှားပါးချိန်တွင် သိုလှောင်ကျွေးမွေးနိုင်ရန်၊

(၃) တိရစ္ဆာန် ကြီးထွားနှုန်း ၊ သားအောင်နှုန်း၊ သားပေါက်နှုန်း၊ ထုတ်လုပ်မှုနှုန်း

ကောင်းမွန်စေရန်၊

(၄) တန်ဖိုးကြီးအစာနုများ ဖြည့်စွက်ကျွေးမွေးခြင်းမှ အာဟာရပြည့် စားကျက် ပင်များကို အစားထိုးကျွေးမွေးခြင်းဖြင့် ထုတ်လုပ်မှုတန်ဖိုးသက်သာစေရန်၊

အဆင့်မြင့်စားကျက်များစိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်ခြင်း

ကျွဲ၊ နွားမွေးမြူရေး မအောင်မြင်မှုသည် အာဟာရချို့တဲ့မှုမှ အရင်းခံဖြစ် သည်။ မွေးမြူသူအများစုသည် ကောက်ရိုးကို အစာကြမ်းအဖြစ် အသုံးပြုကြ သည်။

ကောက်ရိုးမှာ အစာကြမ်းဖြစ်သည့် အလျောက် အသားဓာတ်နှင့် အစာခြေ ချက်နိုင်မှုစွမ်းအား နည်းပါးခြင်းကြောင့် ထုတ်လုပ်မှုများ ကျဆင်းပြီး၊ အသေအ အပျောက်များခြင်း၊ မျိုးအောင်မှု ညံ့ဖျင်းခြင်း၊ ကြီးထွားနှုန်း နှေးခြင်း၊ အကျိုး မြတ်နည်းခြင်း စသည့်ရလဒ်များနှင့်သာ ကြံတွေ့ရသည်။

အစာနုသည် အာဟာရပြည့် ဝစွာပါဝင်သော်လည်း စျေးနှုန်းကြီးပြီး ထုတ် လုပ်မှုကုန်ကျစရိတ် မြင့်မားသည့်အပြင် လိုအပ်သည်ထက်ပိုကျွေးလျင် ဆိုးကျိုး များသာ ကြုံတွေ့စေနိုင်သည်။

တိရစ္ဆာန်များအတွက် အရည်သွေးကောင်း၍ ထွက်နှုန်းမြင့်မားသော စား ကျက်ပင်များ စိုက်ပျိုးပြီးနောက် မှန်ကန်သော ထိန်းသိမ်းမှုနည်းစနစ်ဖြင့် တစ်နှစ် ပတ်လုံး အစားအစာ ဖူလုံစေရန် ဖန်တီးသင့်သည်။

ထို့ကြောင့် စားမြှုံ့ပြန်ဖို့တွက်သာ အသုံးပြုရန်သင့်တော်သော ကောက်ရိုး အစား အာဟာရပြည့် စားကျက်ပင်များ အစားထိုးကျွေးမွေးနိုင်ရန် စိုက်ပျိုး ရာသီ တွင် ထုတ်လုပ်မှုကောင်းများရရှိအောင်ဆောင်ရွက်ပြီး၊ ခြောက်သွေ့ရာသီအတွက် ချဉ်ဖတ်ပြုလုပ် သိုလှောင်ကျွေးမွေးနိုင်မှသာ နို့စားနွားများ အရည်သွေးနှင့် အရေ တွက်ပါ တိုးတက်လာပေလိမ့်မည်။

(က) မြက်မျိုးများရွေးချယ်ရာတွင်စဉ်းစားရမည့်အချက်များ

(၁) တိရစ္ဆာန်များအတွက် အရသာကောင်းခြင်း၊ အစာစားချင်စိတ် မြင့်မားခြင်း၊

(၂) အထွက်နှုန်းမြင့်မားခြင်း၊

(၃) အာဟာရဓာတ်မြင့်မားခြင်း(အသားဓာတ်/စွမ်းအင်ဓာတ်)၊

(၄) စိုက်ပျိုးမည့်ဒေသ၏ ရာသီဥတုနှင့် မြေအမျိုးအစားကိုက်ညီမှု ရှိခြင်း၊

(၅) အသုံးချခြင်း (ရိတ်ကျွေးခြင်း၊ လွှတ်ကျောင်းခြင်း၊ မြက်ခြောက် /ချဉ်ဖတ်)

(ခ) စားကျက်မျိုးများရွေးချယ်စိုက်ပျိုးခြင်း

မိုးရွာသွန်းမှုနှင့် ပင်လယ်ရေမြက်နှာပြင် အထက်ရှိ မြေမျက်နှာပြင်အ နိမ့်အမြင့်တို့သည်လည်း စားကျက်ပင်တို့၏ ဓာတုဖွဲ့စည်းမှုနှင့် ဆက်နွယ် နေသဖြင့် သင့်လျော်သော စားကျက်ပင်များကို ရွေးချယ်စိုက်ပျိုးခြင်းဖြင့် စားကျက်ပင်တို့၏ ထုတ်လုပ်မှု စွမ်းအားကို တိုးတက်စေပါသည်။ ထို့ ကြောင့် မိမိဒေသနှင့် ကိုက်ညီဖြစ်ထွန်းနိုင်သော မျိုးစိတ်များကို ရွေးချယ် စိုက်ပျိုးသင့်ပါသည်။ ခြောက်သွေ့သော ရာသီတွင် စားကျက်မြက်များကို စိုက်ပျိုးလျှင် ရေရရှိနိုင်မှုအပေါ်မူတည်၍ စားကျက်ပျိုးခင်းများ ပြုလုပ်ရန် လိုအပ်ပါသည်။

မှတ်ချက် ။ မြေအရည်အသွေးကောင်းလျင် အာဟာရပြည့်ဝသော အစာရရှိနိုင်ပြီး ထွက်နှုန်းကောင်းမွန်ကာ တိရစ္ဆာန်အတွက်လည်း အာဟာရပြည့်သော အစာဖြစ်စေပါသည်။

မြန်မာ - နယူးဇီလန် ကောင်းမွန်သော နို့စားနွားမွေးမြူမှု ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေး စီမံကိန်း

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Facebook Page သို့သွားရန်

ဆွေးနွေးချက်များ

ဆွေးနွေးရန်

စားကျက်ပင် ဘာကြောင့် စိုက်ရတယ်.........

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဆွေးနွေးချက်များ

{{ post.title }}

{{ question.creator.name }} အမည်မသိ {{ question.creator.state.name }}၊ {{ question.creator.township.name }}

{{ book.title }}

စားကျက်ပင် ဘာကြောင့် စိုက်ရတယ်.........

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဆွေးနွေးချက်များ

ဆက်စပ်ဆောင်းပါးများ

နို့စားနွားအတွက် စားကျက်ပင် စိုက်ပျိုးခြင်း

စားကျက်ပင်အတွက် Arachis Pantoi (ပဲပန်းပင်) စိုက်ပျိုးခြင်း

နေပီယာမြက်စိုက်ပျိုးခြင်း

{{ post.title }}