မိုးခေါင်ဒဏ်ခံနိုင်ရည်ရှိသောမျိုးကို အသုံးပြုခြင်းဖြင့် မြေပဲသီးနှံစိုက်ပျိုးအောင်မြင်ရေး

    မြေပဲသီးနှံကို မိုးရာသီမှာစိုက်သည်။ ဆောင်းရာသီတွင်လည်းစိုက်သည်။ အများစုစိုက်ပျိုးသည်က မိုးရွာသွန်းမှုနည်းပါးသောဒေသများဖြစ်သည့် စစ်ကိုင်းဒေသကြီး၊ မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီးနှင့် မကွေးတိုင်းဒေသကြီးတို့တွင် ဖြစ်သည်။

    မြေပဲသီးနှံစိုက်ပျိုးရာတွင် အထွက်ကောင်းဖို့အတွက် စိုက်ချိန်၊ စိုက်စနစ်၊ မြေသြဇာအသုံးပြုမှု၊ ပေါင်းမြက်၊ ရောဂါ၊ ပိုးမွှားကြိုတင်ကာကွယ်မှု စသည် ပြည့်စုံမှန်ကန်အောင် လုပ်ကိုင်ဆောင်ရွက်နေတာတွေ တွေ့မြင်ရပါသည်။ 

မြေပဲသီးနှံအထွက်နှုန်းမိတ်ဖက်

    မြေပဲသီးနှံစိုက်ပျိုးရာတွင် အထွက်ကောင်းဖို့အတွက် အထွက်နှုန်းမိတ်ဖက်တွေကောင်းအောင် အလေးထားလုပ်ကိုင်ရမှာဖြစ်သည်။ အထွက်နှုန်းမိတ်ဖက် (၄) ချက်ရှိသည်။ 

၁။ ယူနစ်ဧရိယာတစ်ခုအတွင်းရှိ အပင်ဦးရေ 

၂။ တစ်ပင််ပါအောင်တောင့်အရေအတွက် 

၃။ အဆံထွက်ရာခိုင်နှုန်းနှင့် 

၄။ အစေ့ (၁၀၀) အလေးချိန်တို့ ဖြစ်ပါသည်။

    တောင်သူလယ်သမားကြီးများသည် စိုက်ပျိုးသမျှသီးနှံတိုင်း အထွက်ကောင်းလိုသည်။ အားသွန်ခွန်စိုက်ကြိုးပမ်းကြမှာဖြစ်သည်။ မြေပဲသီးနှံ အထွက်နှုန်းကောင်းရေးကိုလည်း လိုလေသေးမရှိ ဆောင်ရွက်ကြမည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။

မျှော်မှန်းအထွက်ရရှိရေး

    နည်းစနစ်တွေ မည်မျှပင်ကောင်းနေပါစေ။ မျှော်မှန်းအထွက်ကို ပုံသေရရှိနိုင်သည်လို့ ပြောနိုင်ပါမည်လား။

    ယခုအချိန်အခါတွင် သီးနှံများအောင်မြင်စွာစိုက်ပျိုးနိုင်ရေးအတွက် ရာသီဥတုပြောင်းလဲမှုအဟန့်အတားကို ရင်ဆိုင်နေရတာ ကမ္ဘာနှင့်အဝှမ်းဖြစ်ပါသည်။

    မြေပဲစိုက်ပျိုးရာတွင် မိုးရေကိုသာ အားကိုးစိုက်ပျိုးရသည်ဖြစ်ရာ သီးနှံအတွက် လိုအပ်ချိန်တွင် မိုးရွာသွန်းမှုနည်းပါးပြီး အစိုဓာတ်မလုံလောက်မှုကြောင့် သီးနှံဖြစ်ထွန်းမှုနည်းကာ မျှော်မှန်းအထွက်ကို ရရှိနိုင်ခြင်းမရှိတာ နှစ်စဥ်လိုလိုကြုံတွေ့နေရကြောင်း သိရှိရပါသည်။

မိုးခေါင်ဒဏ်ခံနိုင်သည့်မျိုးကိုစိုက်ပျိုးရေး

    မြေပဲသီးနှံအောင်မြင်ဖြစ်ထွန်းဖို့ဆိုလျှင် ရာသီဥတုဖေါက်ပြန်နေသော ယနေ့အချိန်အခါကာလ၌ မိုးခေါင်ဒဏ်ခံနိုင်သည့်မျိုးကို စိုက်ပျိုးသင့်ပါသည်။ စိုက်ပျိုးလိုက်သော မြေပဲမျိုးသည် ဒေသရေမြေဖြစ်ထွန်းရန်လိုသည်။ မိုးခေါင်ခံဖို့လိုသည်။ မြေတွင်း အစိုဓာတ်နည်းသည့်အခြေအနေအတွက် သင့်တော်သည့်မျိုးဖြစ်သင့်ပါသည်။

    မိမိဒေသနှင့်သင့်တော်သည့် စိုက်ပျိုးနေကျ သခင်မစွန့်သည့်မြေပဲမျိုးကို ဆက်လက်စိုက်ပျိုးနေတာတွေ ရှိနိုင်ပါသည်။ အထွက်နှုန်းမြင့်မားခြင်းမရှိသော်လည်း အထွက်တစ်စုံတစ်ရာရသမျှနှင့် ကျေနပ်နေမှုများလည်း ရှိနိုင်ပါသည်။

    မိုးခေါင်ဒဏ်ခံမြေပဲမျိုးများတွင် စံထားရလောက်သော သုတေသနပြု ထုတ်ဝေထား သည့် မြေပဲမျိုး (၃) မျိုးကို အသိပေးလိုပါသည်။ အချို့တောင်သူများ လက်မလွတ်တမ်း စိုက်ပျိုးလျက်ရှိကြောင်းသိရပါသည်။ အဆိုပါမျိုးများမှာ (၁) ဆင်းပဒေသာ-၆၊ (၂) မကွေး-၁၀ နှင့် (၃) ဆင်းပဒေသာ-၁၂ တို့ ဖြစ်ပါသည်။ 

ဆင်းပဒေသာ-၆ မြေပဲမျိုး

     မိုးခေါင်ဒဏ်ခံနိုင်သော မြေပဲမျိုးဖြစ်ပါသည်။ အရည်အသွေးလက္ခဏာအချို့ကို ဖေါ်ပြရလျှင်-အပင်ပုံစံမှာ ပင်ထောင်ဖြစ်ပြီး အသက်ရက်- ၁၀၅ မှ ၁၁၀ ဖြင့် နှုတ်သိမ်းနိုင်သည်။ 

     တစ်ပင်တွင်အောင်မြင်သော အတောင့်- ၁၅ မှ ၂၀ ပါပြီး တစ်တောင့်ရှိအစေ့အရေအတွက်မှာ- ၂ မှ ၁ ဖြစ်သည်။ အစေ့ခွံအရောင်မှာ ပန်းရောင်ဖြစ်သည်။ အဆံထွက်ရာခိုင်နှုန်းသည် ၇၄ ဖြစ်ပြီး အစေ့(၁၀၀)တွင် ၄၀ ဂရမ်အလေးချိန်ရှိကာ ဆီပါဝင်မှုရာခိုင်နုန်းသည် ၄၉ မှ ၅၁ ဖြစ်ကြောင်း သိရပါသည်။

မကွေး-၁၁ မြေပဲမျိုး

    မိုးခေါင်ဒဏ်ခံနိုင်သော မြေပဲမျိုးဖြစ်သည်။ အဆံထွက်ကောင်းသောမျိုးဖြစ်သည်။ မြေပဲမျိုး၏အပင်ပုံစံမှာ- ပင်ထောင်မျိုးဖြစ်သည်။ အပင်များ၏ ၅ဝ ရာခိုင်နှုန်း ပန်းပွင့်သည့်ရက်မှာ၂၅ ရက်သားတွင်ဖြစ်ပြီး အပင်သက်တမ်း ၁၀၅ ရက်ခန့်တွင် နှုတ်သိမ်းနိုင်သည်။ 

    တစ်တောင့်တွင်အစေ့  ၂ မှ ၁ စေ့ ပါလေ့ရှိပြီး အစေ့ခွံအရောင်မှာ ပန်းရောင်ဖြစ်သည်။ အဆံထွက်ရာခိုင်နှုန်းမှာ ၇၅ ဖြစ်ပြီး အစေ့ ၁၀၀ တွင်  ၃၈ ဂရမ် အလေးချိန််စီးကာ ဆီပါဝင်မှုရာခိုင်နုန်းမှာ ၅၀ ဖြစ်ကြောင်း သိရပါသည်။

ဆင်းပဒေသာ - ၁၂ မြေပဲမျိုး

    မိုးခေါင်ဒဏ်ခံနိုင်ပြီး မိုးရွာသွန်းမှုနည်းပါးသော အပူပိုင်းဒေသနှင့် သင့်တော်သောမျိုးဖြစ်ကြောင်း သိရပါသည်။ မြေပဲမျိုး၏အပင်ပုံစံမှာ  ပင်ထောင်မျိုးပင်ဖြစ်သည်။ အပင်သက်တမ်း ၁၀၅ ရက် မှ ရက် ၁၁၀ နှင့် နှုတ်သိမ်းနိုင်သည်။ တစ်ပင်ပါအောင်တောင့်- ၁၅ မှ ၂၅ ရှိပြီး အဆံထွက် ရာခိုင်နှုန်း- ၇၂ ဖြစ်သည်။ အစေ့ ၁၀၀ တွင်  ၃၀ မှ ၄၀ ဂရမ် အလေးချိန််စီးကာ ဆီပါဝင်မှုရာခိုင်နှုန်းမှာ ၄၇ ဖြစ်ကြောင်း သိရပါသည်။ 

    မြန်မာနိုင်ငံအလယ်ပိုင်း၊ မိုးရေချိန်နည်းပါးသည့် အပူပိုင်းဇုန်ဒေသများတွင်စိုက်ပျိုးသော မြေပဲသီးနှံ စိုက်ပျိုးကြီးထွားစဥ်ကာလအတွင်း ရက်ရှည်ကြာ မိုးပြတ်လပ်မှုများနှင့် ကြုံတွေ့နိုင်သည်ဖြစ်ရာ စိုက်ပျိုးစဥ်ကပင် သင့်တော်သည့် မိုးခေါင်ဒဏ်ခံနိုင်ရည်ရှိသောမျိုးကို အသုံးပြုခြင်းဖြင့် မြေပဲသီးနှံစိုက်ပျိုးအောင်မြင်ကြစေလိုပါသည်။

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်