အသီးအထွက်ကောင်းရန်အတွက် ပိန္နဲသပ်ရိုက်နည်း

    မြန်မာနိုင်ငံတွင်ပိန္နဲကို ရန်ကုန်၊ ပဲခူး၊ မွန်၊ ကရင်၊ တနသ်ာရီနှင့် ရှမ်းပြည်တောင်ပိုင်းတို့တွင် အစိုက်များပါသည်။ အတွေ့ရများသောမျိုးများမှာ ပိန္နဲအိမ်ပျော့နှင့် ပိန္နဲအိမ်မာတို့ဖြစ်ပါသည်။ ပိန္နဲသည်နှစ်ရှည်သီးနှံဖြစ်ပြီး ပင်စည်မှသီးသော အပင်အမျိုးအစားဖြစ်ပါသည်။ ပုံမှန် အစေ့မှပွားယူစိုက်ပျိုးသော အပင်များသည် ရှစ်နှစ်ခန့်နေလျှင် အသီးစသီးတတ်ပါသည်။ ကိုင်းဆက်စိုက်ပျိုးပါက သုံးနှစ်နေလျှင် စသီးတတ်ပါသည်။ စင်စစ်အားဖြင့် ပိန္နဲသီးကို ရာသီစာအဖြစ်စားသုံးရုံသာမက အတို့အမြှုပ်အဖြစ်လည်းကောင်း၊ ဟင်းအဖြစ်လည်းကောင်း ချက်စားနိုင်ပါသည်။ ပိန္နဲသီးတစ်လုံးလျှင် သုံးထောင်မှ ငါးထောင်ခန့်အထိ ဈေးကွက်ပေါက်ဈေးရှိပါသည်။ ထို့ကြောင့် မိမိအိမ်ခြံတွင် တစ်ပိုင်တစ်နိုင်စိုက်ပျိုးထားလျှင်ပင် မိသားစုအပိုဝင်ငွေရရှိစေနိုင်ပါသည်။

     သို့သော်စိုက်ပျိုးထားရုံနှင့်မပြီးပေ။ မိမိစိုက်ပျိုးထားသောအပင်မှ အသီးသီးရန်၊ အသီးထွက်အားကောင်းရန် လိုအပ်ပါသည်။ ယခင်က အပင်ခြေမှ ၆ ပေခန့်အကွာတွင် ပင်စည်၏အခေါက်ကို ဓားနှင့်ထစ်ပြီး အသီးသီးအောင်လုပ်သည့်နည်းကို အသုံးပြုခဲ့ကြပါသည်။ ထို့သို့ပြုလုပ်ခြင်းသည် အစာကြောများကို ဖြတ်ထုတ်ခြင်းဖြစ်သည့်အတွက် ရေရှည်အသုံးပြုပါက အပင်သေဆုံးခြင်းအထိဖြစ်တတ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ယခုအခါတွင် သပ်ရိုက်သွင်းသောနည်းကို ပြောင်းလဲအသုံးပြုလာကြပါသည်။

    အပင်၏အခြေမှ ငါးပေ၊ ခြောက်ပေခန့်အကွာတွင် သပ်ရိုက်သွင်းခြင်းဖြင့် အသီးသီးအောင်လုပ်သောနည်းကို ပြောင်းလဲအသုံးပြုလာကြပါသည်။ သပ်ရိုက်ခြင်းကို မိုးဦးကာလများဖြစ်သော မေလ၊ ဇွန်လတွင်လုပ်ဆောင်ပေးရပါသည်။ သပ်မရိုက်မီ နွားချေး၊ မြေဆွေးနှင့် ၁၅:၁၅:၁၅ အချိုးရှိသော ယူရီးယား၊ ပိုတက်စ်မြေဩဇာများကိုရောပြီး တစ်ပင်လျှင် နို့ဆီဘူး တစ်ဘူးခန့်စီ သပ်မရိုက်မီနှစ်ပတ်အလိုတွင် ကြိုတင်ကျွေးထားရပါမည်။

    သပ်ရိုက်သွင်းရာတွင် ပျဉ်းကတိုးသားကို အသုံးပြုပေးရပါမည်။ သပ်၏အရွယ်အစားမှာ အရှည်သုံးလက်မခန့်၊ လုံးပတ်မှာ ဝါးတူခန့်ရှိရပါမည်။ ထိပ်တစ်ဖက်ကို အချွန်ပြုလုပ်ပေးရပါမည်။ ပြီးနောက် အပင်အခြေမှ ငါးပေ၊ခြောက်ပေခန့်အကွာမှစ၍ တစ်ချောင်းနှင့်တစ်ချောင်း ရှစ်လက်မမှ ဆယ်လက်မအထိခြားပြီး ကျဘန်းရိုက်သွင်းပေးရပါမည်။ ရိုက်သွင်းရာတွင် အခေါက်ကို အနာမဖြစ်စေရန် ဂရုတစိုက်ရိုက်သွင်းပေးရပါမည်။ နှစ်ပတ်ခန့်အကြာတွင် သပ်ရိုက်ထားသောနေရာမှ အစို့ထွက်လာပြီး များမကြာမီအပွင့် အသီးများသီးလာမည်ဖြစ်ပါသည်။

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်