ရို့(စ်)မေရီ

ရို့(စ်)မေရီသည် အပူချိန် (-)၁၀ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက် မှ ၄၀ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက် အတွင်း၌ နှစ်ရှည်ချုံပုတ်ပင်ဖြစ်ပြီး အခြားအပူချိန်၌ နှစ်ချင်းစားသီးနှံပင်ဖြစ်သည်။ အရွက်ကို စားသုံးရပြီး အပင်အမြင့် ၁-၆ ပေနှင့် အကျယ် ၂-၄ ပေရှိသည်။

အပင်ကို ရုပ်လုံးဖော်(Topiary) ရန် အကိုင်းဖြတ်၍ဖြစ်စေ၊ ချုံပုတ်ဖြစ်အောင်ထား၍ဖြစ်စေ စိုက်ပျိုးကြသည်။ ၎င်းသည် အမြဲစိမ်းချုံပုတ်ပင်ဖြစ်ပြီး အကြေးခွံ ဖုံးအုပ်ထားသောအခေါက်ရှိသည့် ပင်စည်၊ အကိုင်းနှင့် အစိမ်းရင့်ရောင်ရှိသော အရွက်သေးသေးများရှိသည်။ အရွက်သေးများသည် ထူးခြားပြီးစူးရှသော ထင်းရှူးနံ့ရှိသည်။ နွေဦးပေါက်နှင့် နွေရာသီ အစောပိုင်းကာလတို့တွင် လှပပြီး သေးငယ်သော အပြာရောင်ပန်းပွင့်များကို တွေ့ရသည်။ ရို့(စ်)မေရီပင်တွင် နွယ်ပင်နှင့် အပင်ထောင်ဟူ၍ ၂ မျိုးရှိသည်။

အရွက်များကို အသား၊ အာလူး၊ ခရမ်းချဉ်၊ ခရမ်းသီး၊ ငရုတ်သီးများ ပါဝင်သော ဟင်းလျာတွင်ဖြစ်စေ၊ အရည်သောက်ဟင်း၊ ပေါင်းဟင်း၊ မချက်ပြုတ်မီ သားငါးစိမ်သောအရည် (Marinade) တွင်ဖြစ်စေ အသုံးပြုကြသည်။ ရိုးတံ ၃-၄ ချောင်းကို ရှာလကာရည် သို့မဟုတ် သံလွင်ဆီပုလင်းတွင် ထည့်ထားကြသည်။ 

စိုက်ပျိုးခြင်း

ပျိုးပင်ကို ဆောင်းရာသီ၌ဖြစ်စေ၊ အပူချိန်(-)၁၀ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက် မှ ၁၀ ဒီဂရီဖာရင်ဟိုက် အတွင်းရှိဒေသ၌ နွေဦးပေါက်တွင်ဖြစ်စေ စိုက်ပျိုးရသည်။ နေရောင်ခြည်ကောင်းစွာရသောနေရာနှင့် မိုးရေကောင်းစွာရသောနေရာတို့ကို ရွေးချယ်ရသည်။ ရို့(စ်)မေရီပင်သည် မြေဆီသြဇာ သင့်တင့်သောမြေ၌ ဖြစ်ထွန်းသည်။ မိုးခေါင်ဒဏ်ခံနိုင်သည်။ အေးသောဒေသတွင် အိုးထဲထည့်၍စိုက်ပြီး၊ ဆောင်းရာသီ၌ အိုးများကို အဆောက်အဦးအတွင်း ပြောင်းရွေ့ထည့်ထားနိုင်သည်။ မှန်လုံအိမ်နှင့် စိုက်ပျိုးနိုင်သည်။ အခန်းထဲတွင် ဆောင်းခိုနိုင်စေရန် အစိုဓာတ်များများရှိရန် လိုအပ်သည်။ အကိုင်းအနည်းငယ်ကို ရာသီချိန်အတွင်း ပုံမှန်ခူးယူခြင်းဖြင့် အပင်သည် ချုံပုတ်ဖြစ်လာနိုင်သည်။ ဆောင်းရာသီ နွေးသောဒေသတွင် လေပြင်းတိုက်ခတ်ပါက အပင်များ ခြောက်သွေ့သွားနိုင်သဖြင့် ကာကွယ်ပေးရန်လိုအပ်သည်။ ကိုင်းဖြတ်၍ဖြစ်စေ၊ မြေတွင်မြှုပ်ပြီး ကိုင်းကူး၍ဖြစ်စေ၊ အပင်သစ်ရရှိနိင်သည်။ အပင်သည် ခေါင်နှိမ်ကိုင်းဖြတ်ပေးရန် လိုအပ်သည်။ 

ရိတ်သိမ်းခြင်း

အပင်ဖြစ်ထွန်းနေသော ရာသီချိန်အတွင်း သစ်သားဖြစ်သွားသော အပိုင်းအထက်ရှိ အရည်ရွှမ်းနေသောအကိုင်းနု ၃-၄ ကိုင်းကို လိုအပ်သလိုဖြတ်ယူသုံးစွဲရသည်။ ရိုးတံမှ ထင်းရှူးဆီနံ့ရှိသော အရွက်များကို ခူးယူပြီး နုတ်နုတ်စင်း သို့မဟုတ် ထောင်းရသည်။ ခူးထားသောရိုးတံများကို စု၍စည်းပြီး၊ လေဝင်လေထွက်ကောင်းသော အေးသည့်နေရာတွင် ဇောက်ထိုးချိတ်ဆွဲထားခြင်းဖြင့် အခြောက်လှန်းနိုင်သည်။ တစ်ပင်လုံးကို ဆွဲနှုတ်ပြီး ဇောက်ထိုးချိတ်၍ အခြောက်ခံနိုင်သည်။ ခြောက်သွေ့သွားသောအရွက်များကိုခူး၍ ဘူးတွင် လေလုံအောင် ပိတ်၍ထားပါက ၂ နှစ်အထိအထားခံသည်။ အစားအစာထဲ ထည့်သောအခါ အရွက်ခြောက်ကို အမှုန့်ချေပြီး ထည့်ရသည်။ ရို့(စ်)မေရီကို အေးခဲ၍ သိုလှောင်နိုင်သည်။ သို့ရာတွင် ၎င်း၏အရောင်အဆင်း လျော့နည်းသွားသည်။

ဒေါက်တာချစ် ရေးသားသော  စားဖို့ စိုက်စို့ ဈေးကွက်တိုးချဲ့ဗျို့ အတွဲ(၂) စာအုပ်မှ ထုတ်နုတ် ဖော်ပြပါသည်။

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်