ဆေးဖက်ဝင် ဆီးဖြူပင်စိုက်ပျိုးခြင်း

ဆီးဖြူသီးပင်သည် သဲမြေမှအပ မြေ အမျိုးအစားအားလုံးနီးပါးတွင် စိုက်ပျိုးဖြစ် ထွန်းနိုင်ပါသည်။ ခြောက်သွေ့ သောဒေသများမှာပင် ရှင်သန်ဖြစ်ထွန်းနိုင်ပြီး မြေချဉ်ငံဓာတ်(စံ) ၉.၅ ရှိသည့်မြေငံများမှာပင် စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။ ပန်းပွင့်ချိန်တွင် ပူနွေးခြောက်သွေ့သည့်ရာသီဥတုကို ကြိုက် နှစ်သက်၍ ပူပြင်းတဲ့ နွေရာသီမှာ သီးကင်း ဝင်ပြီးစ အသီးများသည် ရက် ၁၀၀ ခန့် ကြီးထွားမှုမရှိဘဲ ငြိမ်သက်နေတတ်ပါသည်။ (အသီးကြီးထွားမှု ရပ်တန့် နေတတ်ပါသည်)။ အသီးများသည် အပူချိန် ၂၅ မှ ၃၅ ဒီဂရီစင်တီဂရိတ် အတွင်းမှာ ကောင်းစွာကြီးထွားဖွံ့ဖြိုးကြ ပါသည်။ ဇန်နဝါရီနဲ့ ဖေဖော်ဝါရီလများမှာ မိုးရွာပါက အညွန့် သစ်များထွက်စေနိုင်ပြီး ဇွန်လတွင် ရွာသောမိုးသည် အစေ့အိမ်ကြီးထွားမှုကို အားပေးပါသည်။

မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဆီးဖြူသီးပင်ကို အစေ့မှသာ မျိုးပွားစိုက်ပျိုးနေကြပါသည်။ ဆီးဖြူသီးမျိုးစေ့သည် ငုပ်ချိန် (နားချိန်) ရှိပါသည်။ အသီးမှထုတ်ယူပြီး ချက်ချင်း အပင်မပေါက်ပါ။ မျိုးစေ့များကို အချိန်ကြာကြာ သိမ်းထား၍ရ သည်။  မျိုးပွားရန် အချိန်အဖြစ် ဖေဖော်ဝါရီလတွင်တစ်ကြိမ်နဲ့ ဇွန်မှဩဂုတ်လအတွင်း တစ်ကြိမ် စိုက်ပျိုးရန် သင့် တော်ပါသည်။

ပျိုးပင်များကို အတန်းကြား၊ အပင် ခြား ၂၀ မှ ၂၅ ပေ ထားစိုက်လေ့ရှိပါသည်။ အပင်ငယ်စဉ် ရေသွင်း၊ ရေ လောင်းပေးသင့်ပြီး သဘာဝဓာတ်မြေဩဇာများကိုလည်း ကျွေးပေးရမည်။ အပင်သက် ခြောက်နှစ်သားရောက် သော် အသီးစတင်သီးနိုင်သည်။ အဖူးမြှုပ်မျိုးပွားထားသော  အပင်များမှာ အစေ့စိုက်အပင်များထက် စောပွင့်သီး နိုင်သည်။ အပင်သက် ၁၀ နှစ်မှ ၁၂ နှစ်သား အရွယ်ရောက်သော် သီးအားကောင်း၍ အထွက်ကောင်းလာမည်။ အသီးများရင့်မှည့်မှုကို အသီးအရောင်ကြည့်၍ ဖြစ်စေ၊ အစေ့အရောင်အဖြူမှ အနက်ရောင်သို့ ပြောင်းလဲလာ ခြင်းဖြင့်ဖြစ်စေ သိရှိနိုင်သည်။

နိုဝင်ဘာ၊ ဒီဇင်ဘာလများတွင်မှာ အသီးများ ဖြိုင်ဖြိုင်မှည့်လေ့ရှိသည်။ အပင်ကြီးတစ်ပင်မှ အသီးအလေးချိန် ၁၀၀ ကီလိုဂရမ်မှ ၃၀၀ကီလိုဂရမ်ထိ သီးထွက်ရရှိနိုင်သည်။ ကောင်းစွာပြုစုစိုက်ပျိုးပါက အပင်သက်တမ်း ၆၀ မှ ၇၅ နှစ်ထိရှည်စွာ ပွင့်သီးနိုင်သော အပင်မျိုးဖြစ်သည်။ အသီးရင့်များကို အပူချိန် ၅ ဒီဂရီစင်တီ ဂရိတ်မှ ၇ ဒီဂရီ စင်တီဂရိတ်မှာ နှစ်လထိ ကောင်းစွာသိုလှောင်ထားနိုင်သည်။ မျိုးပေါ်မူတည်၍ ရင့်မှည့်နေသော ဆီးဖြူသီးများကို သာမန် အခန်းအပူချိန်မှာ ၇ ရက်မှ ၁၀ ရက်ထိသာ အထားခံသည်။ ဆီးဖြူပင်စိုက်တန်း များကြားမှာ နနွင်း၊ ဂျင်း၊ ပဲတီစိမ်း၊ ပဲလွန်းစသော အပင်များကို ကြားသီးနှံ အဖြစ် စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။

ဆောင်းနှင်းဖြူ (ဒို့ကျေးရွာဂျာနယ်မှ ကူးယူဖော်ပြပါသည်။)

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်