ဂျုံ စိုက်ပျိုးခြင်း

ဂျုံသည် အရေးပါဆုံး ကောက်ပဲသီးနှံ များထဲမှ သီးနှံတစ်ခုဖြစ်ပါသည်။ ဂျုံတွင် အသားဓာတ်နှင့် ကာဗွန်ဟိုက်ဒရိတ်ဓာတ် များစွာ ပါဝင်နေပါသည်။ ဂျုံသီးနှံသည် ပြောင်းနှင့် စပါးပြီးလျှင် စိုက်ပျိုးထုတ်လုပ်မှု တတိယအများဆုံးသီးနှံဖြစ်ပါသည်။ ဂျုံ၏ မူရင်းဒေသမှာ တူရကီနိုင်ငံ အရှေ့တောင်ဘက်ပိုင်းရှိ တောင်တန်းဒေသများ ဖြစ်သည်ဟု သိရှိရပါသည်။ ဂျုံသီးနှံကို ယခုအခါတွင် ကမ္ဘာတစ်ဝန်း၌ စိုက်ပျိုး ထုတ်လုပ်နေကြပါသည်။ ဂျုံကို မြန်မာနိင်ငံတွင် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် စိုက်ပျိုးခြင်းမရှိပါ။ စစ်ကိုင်း၊ မန္တလေးနှင့် ရှမ်းပြည်နယ်တို့တွင် အနည်းငယ်စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ အထွက်နှုန်းအားဖြင့် နည်းပြီး ပြည်တွင်းစားသုံးရန် အတွက်သာ ရရှိပါသည်။

မြေမျက်နှာသွင်ပြင်နှင့် ရာသီဥတု

ဂျုံပင်သည် ပင်လယ်ရေမျက်နှာပြင်အထက် ပေ ၁၀,၀၀၀ ရှိသော ဒေသများတွင် အများဆုံး စိုက်ပျိုးဖြစ်ထွန်းပါသည်။ နှစ်စဥ် မိုးရေချိန် ၁၀ လက်မ မှ ၄၀ လက်မ အတွင်း ရှိပြီး မြေဆီသြဇာ ကြွယ်ဝသော ဒေသများတွင် ကောင်းစွာ ဖြစ်ထွန်းပါသည်။ နွေရာသီတွင် စိုက်ပျိုးသော ဂျုံသီးနှံအတွက် အသင့်တော်ဆုံး အပူချိန်မှာ ၂၂ ဒီဂရီ စင်တီဂရိတ် မှ ၃၄ ဒီဂရီ စင်တီဂရိတ် အတွင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဆောင်းရာသီတွင် စိုက်ပျိုးသော ဂျုံသီးနှံအတွက် အသင့်တော်ဆုံး အပူချိန်မှာ ၅ ဒီဂရီ စင်တီဂရိတ် မှ ၂၅ ဒီဂရီ စင်တီဂရိတ် အတွင်း ဖြစ်ပါသည်။ ဂျုံစိုက်ပျိုးရာတွင် အစေ့အဆန် ဖြည့်တင်းရန်အတွက် နေရောင်ခြည် အပြည့်အဝ ရရှိရန် လိုအပ်ပါသည်။

စိုက်ပျိုးသောနည်းများ

ဂျုံစိုက်ပျိုးရာတွင် ကြဲပက်စိုက်ပျိုးခြင်း၊ ထယ်ထိုးပြီး ချစိုက်ခြင်း၊ စိုက်ကြောင်းဆွဲ၍ မျိုးစေ့ချစိုက်ခြင်းနှင့် ဆူးထိုး စိုက်ပျိုးခြင်း စသည့်စိုက်ပျိုးနည်းများဖြင့် စိုက်ပျိုးကြပါသည်။

မြေအမျိုး အစား

နုန်းမြေအမျိူး အစားသည် ဂျုံစိုက်ပျိုးရန်အတွက် အသင့်တော်ဆုံး ဖြစ်ပါသည်။ ဂျုံစိုက်ပျိုးရန်အတွက် အသင့်တော်ဆုံး မြေချဥ်ငံ ကိန်းမှာ ၆.၄ ဖြစ်ပါသည်။ အေးသော ဒေသများတွင် ဂျုံစိုက်ပျိုးရန်အတွက် အသင့်တော်ဆုံး မြေချဥ်ငံ ကိန်းမှာ ၅.၅ မှ ၇.၅ အတွင်း ဖြစ်ပါသည်။

စိုက်ပျိုးခြင်းနှင့် အပင်ပြုစုခြင်း

ဂျုံစိုက်ပျိုးရန်အတွက် အသင့်တော်ဆုံး ကာလမှာ အောက်တိုဘာလ နှောင်းပိုင်းနှင့် နိုဝင်ဘာလ အစောပိုင်းဖြစ်ပါသည်။ မိုးရေ၏ အစိုဓာတ်ကို အမိအရ စိုက်ပျိုးပါက အောက်တိုဘာ ၁၅ မှ ၃၀ အတွင်း စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။ ရေသွင်းစိုက်ပျိုးပါက နိုဝင်ဘာ ၁ မှ ၁၅ အတွင်း စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံရှိ တောင်သူများမှာ နိုဝင်ဘာ ၁၅ မှ ၃၀ အတွင်း စိုက်ပျိုးကြပါသည်။ မိုးရေ၏ အစိုဓာတ်ဖြင့် အမိအရ ဖမ်းကာ စိုက်လိုသော ဒေသများတွင် မြေအနက် ၃.၄ လက်မမှ ၄ လက်မအတွင်း စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။ ရေသွင်း စိုက်ပျိုးလိုသော ဒေသများတွင် မြေအနက် ၁.၃ လက်မ မှ ၂.၁ လက်မအတွင်း စိုက်ပျိုးနိုင်ပါသည်။ မိုးရေ၏ အစိုဓာတ်ဖြင့် စိုက်ပျိုးပါက မျိုးစေ့နှုန်းထား ၁ ဧကလျှင် ၁ တင်းခွဲ အသုံးပြုကြပြီး ရေသွင်း စိုက်ပျိုးပါက ၁ ဧကလျှင် ၂ တင်းအထိ အသုံးပြုကြပါသည်။ စိုက်ပျိုးပြီး ၂၅ ရက်သားတွင် တစ်ကြိမ်၊ ၄၅ ရက်သားတွင် တစ်ကြိမ်၊ ၆၀ ရက်သားတွင် တစ်ကြိမ် ရေသွင်းပေးရမည်ဖြစ်ပါသည်။ စိုက်ပျိုးပြီး ၂၅ ရက်သားနှင့် ၄၅ ရက်သားတို့တွင် ပေါင်းမြက်ကင်းရှင်းစေရန် အတွက် ကြားပေါင်းလိုက်ရမည် ဖြစ်ပါသည်။

မြေသြဇာကျွေးခြင်း

ဂျုံမစိုက်ပျိုးမီ ရက်သတ္တပတ် ၄ ပတ်မှ ၆ ပတ်ခန့်ကတည်းက ကြိုတင်၍ သဘာဝ မြေသြဇာများ ကို ထည့်သွင်းထားရမည် ဖြစ်ပါသည်။ ယူရီးယား မြေသြဇာကို ၁ ဧကလျှင် ၁ အိတ်နှုန်း အသုံးပြုရမည် ဖြစ်ပါသည်။ ယူရီးယား မြေသြဇာ၏ အိတ်ဝက် (သို့မဟုတ်) ၃ ပုံ ၂ ပုံအား စစိုက်ချိန် ကတည်းက ထည့်သွင်းနိုင်ပါသည်။ ကျန်တစ်ဝက် (သို့မဟုတ်) ၃ ပုံ ၁ ပုံအား ပထမဆုံးအကြိမ် ရေသွင်းချိန်၌ ထည့်သွင်းရမည် ဖြစ်ပါသည်။ တီစူပါနှင့် ပိုတက်မြေသြဇာ များကို သီးနှံစစိုက်သည့် အချိန်ကတည်းက ထည့်သွင်းနိုင်ပါသည်။

ပိုးမွှားနှင့် ရောဂါ

ဂျုံပင်တွင် ကျရောက်ဖျက်စီး လေ့ရှိသော အဖျက်ပိုးများမှာ ပျ၊ ငမြောင်တောင်၊ ခြ စသည်တို့ဖြစ်ပြီး ရောဂါများ အနေဖြင့် သံချေးရောဂါနှင့် ကြပ်ခိုးမှိုရောဂါများ ကျရောက် လေ့ရှိပါသည်။ ဖော်ပြပါ ပိုး၊ ရောဂါများအတွက် ရောဂါဒဏ်ခံနိုင်ရည်ရှိသော မျိုးများဖြင့် အစားထိုး စိုက်ပျိုးခြင်း၊ ပင်လုံးပြန့် ပိုးသတ်ဆေး၊ ထိသေစားသေ ပိုးသတ်ဆေးများနှင့် ဖျူဒါတန် ကဲ့သို့ မြေအောင်း ပိုးသတ်ဆေးများဖြင့် ကာကွယ် နှိမ်နင်းနိင်ပါသည်။

ရိတ်သိမ်းခြင်း

ဂျုံပင်၏ ရိုးတံနှင့် အနှံများ အဝါရောင်ပြောင်းချိန် (သို့မဟုတ်) စိုက်ပြီး ရက် ၉၀ မှ ၁၁၅ ရက်သားခန့် ရောက်လျှင် ရိတ်သိမ်းနိုင်ပြီ ဖြစ်ပါသည်။ အနှံအားလုံး ၈၀ ရာခိုင်နှုန်းရင့်မှည့် ချိန်တွင် ရိတ်သိမ်းနိုင်ပြီ ဖြစ်ပါသည်။

ဇင်ထူးနိုင်

ကိုးကားချက်

https://en.wikipedia.org/wiki/Food_grain

http://agron-www.agron.iastate.edu/Courses/agron212/Readings/Oat_wheat_history.htm

https://www.britannica.com/topic/cereal-farming#ref558516

  (ယခုဆောင်းပါးက ဦးကြီးတို့အတွက် အကျိုးတစ်စုံတရာဖြစ်ထွန်းမှု ရှိ /မရှိ ပေါ်မူတည်ပြီး အောက်မှာဖော်ပြပေးထားတဲ့ "အသုံးဝင်ပါတယ်"  "အသုံးမဝင်ပါ" ဆိုတဲ့ စာတန်းလေးကို ရွေးချယ်နှိပ်ပေးဖို့ တောင်းဆိုပါရစေ)

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်