ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်း ဖက်ဆစ်ဂျပန်တို့ကိုတော်လှန်ခဲ့ကြတဲ့ သူရဲကောင်းမိကျောင်းကြီးတို့အကြောင်း

ဒုတိယကမ္ဘာစစ်ကာလအတွင်း မြန်မာနိုင်ငံဟာ ဖက်ဆစ်ဂျပန်တို့ကို တိုက်ထုတ်ခဲ့ကြရာမှာ မြန်မာ့လွတ်လပ်ရေးတပ်မတော်နဲ့ မဟာမိတ် အင်္ဂလိပ်အမေရိကန်တပ်တွေတင်မဟုတ်ဘဲ မြန်မာနိုင်ငံမှာနေထိုင်ခဲ့တဲ့ ဌာနေမျိုးရင်း ရေငန်မိကျောင်းကြီးတွေပါ ပါခဲ့တယ်ဆိုတာ မသိကြဘူးဟုတ်..?

ဒီဖြစ်ရပ်မှန်ဟာ တစ်ကယ်ဖြစ်ခဲ့ပြီး ကမ္ဘာပေါ်ရှိလူနဲ့တိရစ္ဆာန်တို့ရဲ့ အကြီးမားဆုံးတိုက်ပွဲတွေထဲကတစ်ခုအဖြစ် သမိုင်းဝင်မှတ်တမ်းတင်ခဲ့ပါသေးတယ်။

ဖြစ်စဥ်ကတော့ဒီလိုပါ...

၁၉၄၅ ခုနှစ်အတွင်းမှာ ဂျပန်စစ်တပ်ဟာ မြန်မာပြည် အောက်ပိုင်းအတွင်းစစ်ဆင်ရေးပြုလုပ်နေချိန်မှာ မဟာမိတ်တပ်ဖွဲ့များဆီကနေ အဖက်ဖက်ကပိတ်ခံရပြီး အရေးနိမ့်နေခဲ့တဲ့အတွက် ဂျပန်စစ်သားအယောက် ၁၀၀၀ နီးပါး ရှိတဲ့တပ်ဖွဲ့ကြီးဟာ အသေခံမလား ဒါမှမဟုတ် ၁၀ မိုင်ခန့်အကွာအဝေးရှိတဲ့ ဒီရေတောရေဝပ်တဲ့ ရေအိုင်တောကြီးကိုဖြတ်မလားဆိုတဲ့ အကျပ်ရိုက်မှုတွေရှိခဲ့ပါတယ်။ အညံ့ခံမယ့်အစား ခက်ခဲတဲ့လမ်းကိုရွေးချယ်မယ်ဆိုပြီး ရေမကူးတတ်တဲ့ဂျပန်တွေဟာ ရေအိုင်ထဲခြေလျင်ဖြတ်ကျော်ရပါတော့တယ်။

ဒီရေတောကြီးထဲမှာ ဂျပန်စစ်သားတွေဟာ အိမ်ရှင်ရေငန်မိကျောင်းကြီးတွေနဲ့ တွေ့ဆုံခဲ့ကြရပါတယ်။ မိကျောင်းတို့ရဲ့ သားရဲတွင်းထဲရောက်နေတဲ့အတွက် ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့ မိကျောင်းကြီးတွေရဲ့အမဲလိုက်ခြင်းကိုခံရပါတော့တယ်။ ရေငန်မိကျောင်းကြီးတွေဟာ ၁၆ ပေ အထိကြီးနိုင်ကြတဲ့ ဧရာမမိကျောင်းကြီးတွေပါ။ နာရီပေါင်းများစွာကြာတဲ့အထိ ဂျပန်စစ်သားတွေရဲ မိကျောင်းတွေနဲ့လုံးထွေးသံ၊ ရိုင်ဖယ်သေနတ် ပစ်ဖောက်တိုက်ခိုက်ရတဲ့အသံ၊ ဒဏ်ရာရနေတဲ့စစ်သားတွေရဲ့ အားပြင်းလှတဲ့မိကျောင်းကြီးတွေရဲ့ပါးစပ်တွေကြား ခြေလက်တွေကိုက်ဖြတ်ခံရလို့ နာကျင်စွာအော်ဟစ်နေတဲ့အသံတွေပြည့်နှက်နေခဲ့ပါတယ်။ သားကောင်ကိုကိုက်ခဲပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကိုလှိမ့်ပတ်လူးလိမ့်ကာ အသားတွေဆွဲဖဲ့တဲ့မိကျောင်းကြီးတွေရဲ့မြင်ကွင်းနဲ့အတူ ဒီရေတောထဲကရေအိုင်ကြီးဟာ သွေးရောင်တွေနဲ့ ဖုံးလွှမ်းသွားပါတော့တယ်။ ကံကောင်းတဲ့စစ်သားအနည်းငယ်ကသာ သစ်ပင်တွေပေါ်တွယ်တက်ပြီးရှင်ကျန်ခဲ့ပါတယ်။ 

အဆုံးသတ်မှာ ဒီရေတောရေအိုင်ကြီးထဲ ခြေလျင်ဖြတ်ခဲ့တဲ့ ဂျပန်စစ်သား ၁၀၀၀ နီးပါးကနေ အယောက် ၂၀ သာ အသက်ရှင်လျက် ပြန်ရှာတွေ့ခဲ့ပါတယ်။ ဒီလက်ကျန် ၂၀ ကိုလည်း သူတို့ထွက်ပြေးဖို့ကြိုးစားခဲ့တဲ့ ရန်သူမဟာမိတ်တပ်ဖွဲ့တွေကပဲ ဖမ်းဆီးကယ်တင်ပေးခဲ့ရတာပါ။ ဒါကတော့ မဟာမိတ်ဘက်မှမှတ်တမ်ဖြစ်ပြီး တကယ့်စစ်သား ၂၀၀ - ၃၀၀ ခန့်သာ သားရဲတွင်းကနေရော ဖမ်းဆီးခံရတဲ့ဒဏ်ကနေလွတ်သွားတယ်လို့ ဂျပန်ဖက်ကမှတ်တမ်းမှာတွေ့ရပါတယ်။ 

ဒါကတော့ ဒုတိယကမ္ဘာစစ်အတွင်းက နာမည်ကြီးခဲ့တဲ့ မြန်မာနိုင်ငံအတွင်းရှိဒီရေတောကြီးတွေကို ကြီးစိုးခဲ့တဲ့ သားရဲ ရေငန်မိကျောင်းကြီးတွေရဲ့ ရာဇဝင်ပဲဖြစ်ပါတယ်။

အခုချိန်မှာတော့ လူနေထူထပ်လာမှု၊ နယ်မြေချဲ့ထွင်မှုတွေကြောင့် တိမ်ကောလာတဲ့ ဒီရေတောတွေနဲ့အတူ ဒီရေတောအတွင်းနေထိုင်ကြတဲ့ သတ္တဝါမျိုးစိပ်ပေါင်းများစွာနဲ့ ရာဇဝင်မှာ တိုက်ပွဲဝင်ခဲ့တဲ့ သူရဲကောင်းရေငန်မိကျောင်းများရဲ့အရေအတွက်ဟာလည်း နည်းပါးလာပြီဖြစ်ပါတယ်။

ဒီရေတောများဟာ ကျွန်တော်တို့ မြစ်ဝကျွန်းပေါ်ကမ်းခြေဒေသများကို လေထုညစ်ညမ်းမှု၊ လှိုင်းကြီးရိုက်ခတ်မှု၊ ဒီရေနှင့် ကမ်းပါးရေတိုက်စားပြိုကျမှုများကနေ ကာကွယ်ပေးထားပါတယ်။ သဘာဝကဖန်ဆင်းပေးထားတဲ့ ရေကာတာတံတိုင်းကြီးတွေဖြစ်တဲ့အပြင် ဒီရေတောအတွင်းနေထိုင်တဲ့ သက်ရှိဇီဝမျိုးကွဲပေါင်းများစွာရဲ့နေထိုင်ရာအိမ်ကြီးတွေဖြစ်တဲ့အတွက် ဒီရေတောများမတိမ်ကောအောင် အားလုံးဝိုင်းဝန်း စောင့်ရှောက်သင့်ပါတယ်နော်။ 

Article By Shin Paing @ Piscey Wang
မူရင်းလင့်ခ် >>> https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=pfbid02oeZPWbs8hc8XrS5brx9np1CHcHCSxtorPGNaBrEQjXN6NWZUoZGyF4TgaH9PV5Jgl&id=100063616784373&mibextid=Nif5oz

ဆောင်းပါးများ/သတင်းများ ပြန်လည်ကူးယူဖော်ပြလိုပါက "အစိမ်းရောင်လမ်းမှကူးယူဖော်ပြပါသည်" ဟုထည့်ပေးပါရန် မေတ္တာရပ်ခံအပ်ပါသည်။

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်