ပဲပိုးတီ

   နွေ မိုး ဆောင်း စိုက်ပျိုးနိုင်သော အပင်တစ်မျိုးဖြစ်ပြီး အမျှင်ဓာတ်ပေါကြွယ်ဝသောကြောင့် တခြားအပင်များထက် မဂ္ဂနီစီယမ်၊ ပို တက်စီယမ်ဓာတ်များ ပိုမိုပါဝင်သည်။ ရှမ်းပြည်နယ်၊ တရုတ်၊ ဂျပန် နှင့် ကိုရီးယားနိုင်ငံတို့တွင် စီးပွားဖြစ် စိုက်ပျိုးသည့်အပင်ဖြစ်သည်။ 

   ပဲပိုးတီကို ကြော်စား၊ ချက်စား၊ ချဉ်ဖတ်စိမ်းစားခြင်းတို့အပြင် ပဲပိုးတီအခြောက်လှန်း၍ ရေနွေးခတ်သောက်ခြင်း၊ အမှုန့်ကြိတ်၍လည်း ကြော်စားလေ့ရှိသည်။

   ပဲပိုးတီပင်သည် အနွေးကြိုက် နှစ်ရှည်သီးနှံဖြစ်ပြီး၊ အပူချိန်  (- ၄၀ ဒီဂရီ ဖာရင်ဟိုက်) မှ (+၄၀  ဒီဂရီ ဖာရင်ဟိုက်) အတွင်း အပင်ဖြစ်ထွန်းသည်။ ဥကို စားသုံးရပြီး၊ အပင်အမြင့် (၂ – ၈ ) ပေနှင့် အကျယ် (၁-၄) ပေရှိသည်။ ဂျေရုဆလင် အာတီချုပ်ဟုဆိုရာ၌ ဂျေရုဆလင်မြို့မှာ မူရင်းဒေသမဟုတ်သကဲ့သို့ အာတီချုပ် (အရွက်ထုပ်ဟင်းစားပင် တစ်မျိုး)နှင့်လည်း ဆက်နွယ်မှုမရှိချေ။

   မူရင်းဒေသမှာ မြောက်အမေရိကတိုက်ဖြစ်ပြီး နေကြာမျိုးနွယ်ဝင်အပင်ဖြစ်သည်။ အပင်မြင့်ပြီး အကိုင်းဖြာလျက် ရာသီကုန်၌ နေကြာပန်းပွင့် အသေးများပွင့်သည်။ ထိုမျိုးသည် သစ်စေ့အနံ့ရှိပြီး၊ ချိုသောအရသာနှင့် အဖုအထစ်များဖြစ်နေသော ဥရှိသောကြောင့် လူသိများကြသည်။ ထိုဥသည် နွေရာသီတွင်ဖြစ်ထွန်းပြီး ဆောင်းရာသီတွင် ရိတ်သိမ်းရသည်။

   ထိုဥများသည် အစိမ်းအတိုင်းဖြစ်စေ၊ ချက်ပြုတ်ပြီးဖြစ်စေ စားရသည်မှာ အရသာရှိသည်။ လက်သုပ်တွင်အစိမ်းအတိုင်း ပါးပါးလှီး၍ စားရာ၌အရသာရော ကြွတ်ဆတ်မှုပါ ကျွဲခေါင်းသီးနှင့်တူသည်။ ဥများကို ရေငွေ့နှင့်ပေါင်းခြင်း၊ ဆီပူထိုးခြင်း၊ အရည်သောက်ဟင်းနှင့် ပေါင်း၍ချက်သောဟင်းတွင် အာလူးကိုသုံးသကဲ့သို့ သုံးစွဲခြင်းပြုလုပ်နိုင်သည်။ ပဲပိုးတီသည် ဥများစွာဥသဖြင့် တစ်ကြိမ်အပင်ဖြစ်ပြီးလျှင် အပင်ပွားများလွန်းသဖြင့် ပေါင်းပင်အဖြစ် ရောက်ရှိနိုင်သည်။

မျိုးများ

   ဖရန့်ချမန်မော့ဝှိုက် (French Mammoth White) မျိုးသည် အအေးဒဏ်ခံနိုင်ပြီး ပေါင်ဝက်ခန့်လေးသော အဖြူရောင်ဥ ရရှိစေသည်။ ဖျူစီယာ (Fuseau) မျိုးသည် အသားချောပြီး အနီရောင်အခွံရှိသော ဥကိုပေးသည်။ ထိုဥသည် မီးခိုးနံ့ သင်းသည်။

စိုက်ပျိုးခြင်း

   နောက်ဆုံးအေးခဲမှုမတိုင်မီ (၂-၄) ပတ်ကြိုတင်ပြီး၊ ပဲပိုးတီဥများကို စိုက်ပျိုးရသည်။ ဆောင်းရာသီ၌ နွေးသောဒေသတွင် ဆောင်းဦးပေါက်၌ စိုက်ပျိုးပြီး၊ နွေဦးပေါက်တွင် ရိတ်သိမ်းနိုင်သည်။ ပဲပိုးတီသည် မြေမျိုးမရွေး အပင်ဖြစ်ထွန်းနိုင်သည်။ ဥတစ်လုံးလုံးကိုဖြစ်စေ၊ အဖူး (၂) နေရာ အနည်းဆုံးပါသော ဥအပိုင်းကို ဖြစ်စေ၊ မြေတွင် (၄) လက်မနက်အောင်မြှုပ်ပြီး၊ ၁၈ လက်မခြား စိုက်ပျိုးရသည်။

   မြေကြီးကို ရေအစိုဓာတ်အမြဲရှိနေရန် ဥများအမြစ်စွဲသွားသည်အထိ လိုအပ်သည်။ အမြစ်စွဲသွားပြီး အပင်သည် ရေငတ်ဒဏ်ရော မြေစိုသောဒဏ်ပါ ခံနိုင်သည်။ ဥတစ်လုံးမှ အပင်များစွာ ထွက်သည်။ အပင်သည် အမြစ်သန်မာသည်။ အပင်များ အမြစ်စွဲသွားသည်အထိ ရာသီအစမှစ၍ လက်ပေါင်းလိုက်ပေးရသည်။ အမြစ်စွဲပြီးသောအခါ အပင်အများအပြားထွက်၍ ပေါင်းမြက်ပင်အပေါ် အရိပ်ကျမည်ဖြစ်သည်။ ပထမနှစ်တွင် ပွင့်လာသော ပန်းပွင့်များကို ဖယ်ရှားပေးခြင်းဖြင့် အပင်၏အားသည် ဥဖြစ်ထွန်းမှုအတွက် အသုံးကျသည်။ မြေကြီးကို (၃ – ၅) လက်မအထူရှိ ကောက်ရိုးနှင့် ဖုံးအုပ်ထားခြင်းဖြင့် အစိုဓာတ်ကို ထိန်းထားနိုင်သည်။

ရိတ်သိမ်းခြင်း

   မြေကြီးအေးပြီး ဆောင်းဝင်စအချိန်တွင် (၄ -၆) လက်မရှိ ဥများကို တူးဖော်ရသည်။ အချိုဆုံးအနံ့ရရှိစေရန် အေးသောရာသီတွင်း အရွက်များ အညိုရောင်အသန်းမချင်း၊ မြေကြီးမအေးမချင်း မတူးဖော်ဘဲ စောင့်ဆိုင်းရသည်။ တစ်ပင်လုံးကိုတူးဖော်ပြီး အကြီးဆုံးဥကို စားသုံးရသည်။ အခြားငယ်သောဥများကို မြေတွင် ချန်ထားခြင်းဖြင့် နောက်နှစ်အတွက် အပင်ရရှိမည်ဖြစ်သည်။

Source – စိုက်ပျိုးရေးဦးစီးဌာန

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်