စပါးပင်ဖြတ်ပိုးကို ဘယ်လိုကာကွယ်နှိမ်နင်းမလဲ

ဖျက်ဆီးပုံလက္ခဏာများ

    လောက်ကောင်ငယ်တွေဟာ စပါးပင်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့အရွက်တွေကို စားပါတယ်။ အပြည့်အဝ ကြီးထွားနေတဲ့ လောက်ကောင်ဟာ စပါးပင်တစ်ပင်လုံးကို စားနိုင်ပါတယ်။

    မုတ်သုန်မိုးဟာ ဒီဖျက်ပိုးဖွံ့ဖြိုးမှုကို အခြေအနေပေးပါတယ်။ အဲဒီလိုပဲ တစ်ဆင့်ခံလက်ခံပင် ရှိတာဟာလည်း ဒီဖျက်ပိုးပေါများမှုကို ဖြစ်စေပါတယ်။

    ကာလကြာရှည်ခြောက်သွေ့ပြီး မိုးသည်းထန်စွာရွာသွန်းပြီးနောက်မှာ ဒီဖျက်ပိုး ရုတ်တရက် အဆမတန် ကျရောက်မှုကို မကြာခဏဆိုသလို တွေ့ရပါတယ်။ စပါးပင်ပိုင်းကြီးထွားမှုအဆင့် အတောအတွင်းမှာ စပါးစိုက်ပတ်ဝန်းကျင်အားလုံးမှာ ဒီဖျက်ပိုးကို တွေ့ရပါတယ်။

    အရွယ်ရောက်ဖလံမဟာ ညထွက်ကောင်ဖြစ်ပြီး အလင်းရောင်ထောင်ချောက်က ၄င်းကို အများကြီး ဆွဲဆောင်နိုင်ပါတယ်။ နေ့ဖက်တွေမှာ ၄င်းတို့ဟာ စပါးပင်တွေနဲ့ မြက်မျိုးရင်းပင်တွေရဲ့ အခြေတွေမှာ ပုန်းအောင်းနေကြပါတယ်။

    ဥတွေဟာ မနက်ခင်းအစောပိုင်းနာရီတွေမှာ အများအားဖြင့် အကောင်ပေါက်လေ့ရှိကြပါတယ်။ ပေါက်ကာစ လောက်ကောင်တွေဟာ စပါးရွက်ထိပ်ဖျား ဒါမှမဟုတ် စပါးရွက်အခြေမှ ထိပ်ပိုင်းဧရိယာအထိ စားသောက်ကြပါတယ်။ နေ့ဖက်မှာ လောက်ကောင်တွေကို စိုက်ခင်းခြောက်တွေရဲ့ မြေကြီးထဲက သစ်ရွက်အမှိုက်သရိုက်အောက်တွေမှာ တွေ့ရပါတယ်။ စိုစွတ်တဲ့ပတ်ဝန်းကျင်တွေမှာ လောက်ကောင်တွေဟာ ရေမျက်နှာပြင်အထက်က စပါးပင်တွေပေါ်မှာ နေလေ့ရှိကြပါတယ်။ 

အမျိုးအစားခွဲခြားခြင်း 

ဒီဖျက်ပိုးဖျက်ဆီးမှုကို စစ်ဆေးရန် အောက်ပါတို့ကိုစစ်ဆေးပါ။ 

    • ပျိုးပင်ခြေတွေမှာ ဖြတ်တောက်ထားခြင်း 

    • စပါးရွက်မျက်နှာပြင် ရွက်ရိုးချည်းသာ ကျန်တော့ခြင်း 

    • စပါးပင်တစ်ပင်လုံးကို စားထားခြင်း

    ဒီဖျက်ပိုးကြောင့်ဖြစ်တဲ့ စပါးရွက်ကြွေခြင်း ဒါမှမဟုတ် စားသောက်မှုကြောင့်ဖြစ်တဲ့ ဒဏ်ရာဟာ အခြားရွက်စားပိုးတွေကြောင့်ဖြစ်တဲ့ ဒဏ်ရာတွေနဲ့ ရောထွေးနိုင်ပါတယ်။ ပျက်စီးမှုကို အတည်ပြုရန် ဥတွေနဲ့ စားသောက်နေတဲ့ လောက်ကောင်တွေ ရှိမရှိ စပါးပင်ကို စစ်ဆေးပါ။ ဖြတ်ထားတဲ့ စပါးပျိုးပင်တွေနဲ့ စားသောက်ခံထားရတဲ့ စပါးရွက်တွေရှိမရှိ မျက်မြင်စစ်ဆေးပါ။

စီးပွားရေးအရ အရေးပါပုံ 

    အထူးသဖြင့် တောင်ယာစပါးတွေမှာ ဒီဖျက်ပိုးဖျက်ဆီးတာဟာ ပျိုးခင်းအဆင့်မှာ ဆိုးဝါးနိုင်ပါတယ်။  

ကာကွယ်နှိမ်နင်းခြင်း 

    စပါးခင်းကို ရေလွှမ်းတာဟာ ဒီဖျက်ပိုးအရေအတွက်ကို လျော့နည်းစေနိုင်ပါတယ်။

    ဒီဖျက်ပိုးရဲ့ ဇီဝထိန်းချုပ်ပိုးတွေ အများကြီးရှိပါတယ်။ ဥပမာအနေနဲ့ စကယ်လီယိုနစ်ဒ် နဲ့ ဘရာကိုနစ် နဂျီတွေဟာ ဥကပ်ပါးပိုးတွေဖြစ်ပြီး နှံကောင်တွေဟာ ဒီဖျက်ပိုးရဲ့ သားရဲကောင် တွေဖြစ်ကြပါတယ်။ မှိုနဲ့ ပိုလီဟက်ဒရိုးစစ်ဗိုင်းရပ်စ်တွေဟာ ဒီအင်းဆက်ကို တိုက်ခိုက်တဲ့ ဖျက်ပိုးတွေ ဖြစ်ကြပါတယ်။ 

    လောက်ကောင်အရေအတွက် အလွန့်အလွန်များနေရင် ဆေးဂန္ဓမာလို ပိုးသတ်ဆေး လိုအပ်နိုင်ပါတယ်။ ဆေးဂန္ဓမာတွေဟာ ဒုတိယအရေးကြီးဖျက်ပိုးကို အဓိကဖျက်ပိုး ဖြစ်စေနိုင်တာကြောင့် ဒီဖျက်ပိုး အရေအတွက်များနေတဲ့အချိန်မှသာ ၄င်းတို့ကျရောက်တဲ့နေရာကို အကွက်လိုက်ဖျန်းပါ။ 

    အောက်ပါပိုးသတ်ဆေးကို ဆေးဘူး/အိတ်ပါ အညွှန်းစာအတိုင်း အသုံးပြုပါ။

    • ကလိုပိုင်ရီဖော့စ်  (Chlorpyrifos)

ဒေါက်တာကိုကို (စိုက်ပျိုးရေး)

ဒေါက်တာကိုကို၏စိုက်ပျိုးရေးဆောင်းပါးများလေ့လာရန်

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်