ဘောစကိုင်းပင်နှင့် မြေဆီလွှာထိန်းသိမ်းခြင်း

စားကျက်များကို လွန်ကဲစွာအသုံးပြုခြင်း၊ မီးရှို့မှုလွန်ကဲခြင်း၊ တာဝန်မဲ့အလေအလွင့်များသော သစ်ခုတ်ခြင်း၊ အလွန်အကျွံ စုဆောင်းခြင်းတို့မှာ သစ်တေသယံဇာတများကို အလွဲသုံးခြင်းများပင် ဖြစ်သည်။ ယင်းကိစ္စများ၏ အကျိုးဆက်များအဖြစ် မြေပြိုခြင်း၊ ရေကြီးခြင်း၊ မြေဆီလွှာတိုက်စားခံရခြင်း၊ မြစ်များ၊ ချောင်းများ ရောခြင်း အဖြစ်နှင့် ရင်ဆိုင်ရပေသည်။ အဖိုးတန်သော မြေဆီလွှာဖြစ်ပေါ်ရန် နှစ်ပေါင်းရာနှင့်ချီ၍ ကြာခဲ့သော်လည်း ပျက်စီးဆုံးပါးရာတွင် မုန်တိုင်းငယ်တစ်ခုနှင့်ပင် လုံလောက်ပေသည်။

အပူပိုင်းသစ်တောများမှာ မိမိတို့၏ စွန့်ပစ်ပစ္စည်းများကို ပြန်လည်စားသုံးခြင်းဖြင့် ရှင်သန်နေကြခြင်းဖြစ်သည်။ အာဟာရအများစုမှာ မြေဆီလွှာမှ ရရှိခြင်းမဟုတ်ဘဲ ပုပ်ဆွေးသွားသော အပင်အစိတ်အပိုင်းများမှ သာဖြစ်သည်။ အကယ်၍ သစ်ပင်တစ်ပင် ခုတ်လှဲခံရပါက သို့မဟုတ် မီးရှို့ဖျက်ဆီးခြင်းခံရပါက ထိုနေရာမှ အကာအကွယ်မဲ့ ဖြစ်သွားပြီး မြေဆီလွှာနှင့် အပင်အာဟာရများ ဆုံပါးရတော့သည်။ ထို့သို့ ပျက်စီးသွားပြီးသော သစ်တောနေရာ များတွင် အမြစ်အဖွဲ့အစည်းရှည်သော ကြီးထွားမြန်သော အခြေချစွမ်းရည်ကောင်းသော ဘောစကိုင်းပင်များကို ပြန်လည်စိုက်ပျိုးခြင်းအားဖြင့် လျင်မြန်စွာ ပြန်လည်အသက်ဝင်လာပြီး ပုံမှန်သစ်တောအဖြစ် ရှင်သန်သွားနိုင် သည်။

ဘောစကိုင်းပင်သည် မြေဆီလွှာကို-

(၁) နိုက်ထရိုဂျင်ပမာဏတိုးစေသည်

(၂) ဩဂင်းနစ်ပစ္စည်းများဖြစ်ပေါ်စေခြင်းဖြင့် မြေအနေအထားကို ကောင်းမွန်စေသည်။

(၃) တင်းမာနေသောမြေမျက်နှာပြင်ကို ခွဲပေးခြင်းဖြင့် မြေဆီလွှာအတွင်းသို့ လေနှင့်ရေကို ရောက်ရှိစေသည်။ ရေတိုက်စားမှုကို သက်သာစေသည်။

(၅) မြေဆီလွှာဆုံးပါးခြင်းကို လျော့နည်းစေသည်။

မြေဩဇာပင်

ဘောစကိုင်းသည် စင်စစ်အားဖြင့် မြေဩဇာပင် (Fertilizer Crop) ဖြစ်သည်။ အပူပိုင်းဒေသ၏ မြင့်သော အပူ ချိန်၊ အစိုဓာတ်များသော မြေဆီလွှာ၊ အရွက်၏အရွက်သေးငယ်ခြင်းတို့မှာ လျင်မြန်စွာဆွေးစေခြင်း၏ အကြောင်း ရင်းများဖြစ်သည်။ မြေသို့ကျပြီး (၂) ပတ်အတွင်း အပင်များစားသုံးနိုင်သော အခြေအနေသို့ရောက်လာသည်။ ဘောစကိုင်းအရွက်တွင် နိုက်ထရိုဂျင်ဓာတ် (၄) ရာနှုန်းပါဝင်သည်။ ဘောစကိုင်းစိုက်ခင်း တစ်ဟက်တာမှ တစ်နှစ် ကာလအတွင်း နိုက်ထရိုဂျင် ကီလို (၅၀၀) မှ (၆၀၀) ရရှိနိုင်သည်။ ဘောစကိုင်းအရွက်ကို မြေဩဇာအဖြစ် အသုံးပြုသော ပြောင်းစိုက်ခင်းမှာ ဓာတ်မြေဩဇာများ အသုံးပြုသကဲ့သို့ပင် အထွက်နှုန်းကောင်းသည်။ ပြောင်းစေ့ တစ်တန်ပိုထွက်ရန် ဘောစကိုင်းရွက်ခြောက်အလေးချိန် တစ်တန် သုံးရန်လိုအပ်သည်။ ထိုအလေးချိန်မှာ အစို အလေးချိန် (၄) တန်နှင့် ညီမျှသည်။ ဘောစကိုင်း တစ်ဟက်တာစိုက်ခင်းမှ တစ်နှစ်အတွင်းရရှိသော အရွက်များ ၏ နိုက်ထရိုဂျင်တန်ဖိုးမှာ အမိုနီယမ်ဆာလ်ဖိတ် တစ်တန်နှင့် ညီပေသည်။

ဘောစကိုင်းအရွက်မှာ သဘာဝအလျောက် ”ရွက်စိမ်းမြေဩဇာ” (Green Manuring ဖြစ်လျက်ရှိသည်။) တစ်ဟက်တာအတွင်း အပင်တစ်သောင်းမှ နှစ်စဉ် အရွက်ခြောက်အလေးချိန် (၈.၅) တန်ဖြစ်ပြီး နိုက်ထရိုဂျင် ဓာတ် (၁၀၀) ကီလိုနှင့် ညီမျှသည်။ တိရိစ္ဆာန်ချေးများကဲ့သို့ပင် မြေဩဇာကောင်းသည်။ နိုက်ထရိုဂျင်ဓာတ်ကို ဆုံးပါးစေသော အဏုဇီဝရုပ်များ မြေဆီလွှာအတွင်းရှိနေလင့်ကစား အပင်အတွက် အာဟာရများ ထောက်ပံ့နိုင် သည်။ ဘောစကိုင်းအရွက်၏ (၆၅) ရာနှုန်းသော နိုက်ထရိုဂျင်ဓာတ်ကို အပင်များစားသုံးနိုင်သည်။ ဘောစကိုင်း အရွက်များသည် နိုက်ထရိုဂျင်တစ်မျိုးတည်းသာမက အခြားအာဟာရများကိုလည်း ထောက်ပံ့လျက်ရှိသည်။ ဘောစကိုင်းအမြစ်များသည် မြေ၏အနက်ပိုင်းမှ မီးစုန်းနှင့် ပိုတက်စီယမ်ဓာတ်များကို အပင်အတွက် စုပ်ယူပေး သည်။ မြေတစ်ဟက်တာမှ တစ်နှစ်တာကာလအတွင်း ကြွေကျသော ဘောစကိုင်းအရွက်များတွင် မီးစုန်း(၄၄) ကီလိုနှင့် ပိုတက်စီယမ် (၁၈၇) ကီလိုပါဝင်သည်။ ထို့ပြင် ထုံးဓာတ်နှင့် အခြားအနည်းလိုဓာတ်စင်များလည်း ပါဝင်သည်။

ဦးဖရက်သိန်းဖေ

စိုက်ပျိုးရေးစာစုများ

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Facebook Page သို့သွားရန်

ဆွေးနွေးချက်များ

ဆွေးနွေးရန်

ဘောစကိုင်းပင်နှင့် မြေဆီလွှာထိန်းသိမ်းခြင်း

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဆွေးနွေးချက်များ

{{ post.title }}

{{ question.creator.name }} အမည်မသိ {{ question.creator.state.name }}၊ {{ question.creator.township.name }}

{{ book.title }}

ဘောစကိုင်းပင်နှင့် မြေဆီလွှာထိန်းသိမ်းခြင်း

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဆွေးနွေးချက်များ

ဆက်စပ်ဆောင်းပါးများ

နွားချေးကို စနစ်တကျ သိုလှောင်နည်း

ဒေသခံအဏုဇီဝပိုးမွေးမြူနည်း

ဒေသခံအဏုဇီဝပိုး စနစ်တကျမွေးမြူနည်း (IMO cultivation)

{{ post.title }}