ဒေသခံအဏုဇီဝပိုးမွေးမြူနည်း

အဏုဇီဝပိုးအေၾကာင္း

အဏုဇီဝ၏ အဓိပ္ပာယ်မှာ အဏု= သေးငယ်သော၊ ဇီဝ= သက်ရှိ သေးငယ်သော သက်ရှိလေးများကို ဆိုလိုပါသည်။ ထိုသက်ရှိများသည် သစ်ပင်များ၊ လူများကို မည်သို့ အကျိုးပြုနေသည်မှာ စိတ်ဝင်စားစရာ ကောင်းလှပါသည်။ အဏုဇီဝပိုးများတွင် မှို၊ ဘက်တီးရီးယား၊ ဗိုင်းရပ်(စ်) များ ပါဝင်သည်။

အဏုဇီဝပိုးတွင် အကျိုးပြု အဏုဇီဝ နှင့် အကျိုးမဲ့ အဏုဇီဝဟူ၍ နှစ်မျိုးရှိသည်။ အကျိုးမဲ့ အဏုဇီဝ ဆိုသည်မှာ အပင်နှင့် သက်ရှိများကို ပျက်စီးသော၊ ဆိုးကျိုးပေးသော အဏုဇီဝ ဖြစ်သည်။ အပင်ရောဂါ ဖြစ်စေသော ပိုးများမှာ အကျိုးမဲ့ အဏုဇီဝ ပိုးများ ဖြစ်သည်။ ဥပမာ စပါးရွက်ညိုပြောက်ရောဂါ (မှို)၊ ပဲမိုဇိတ်ရောဂါ (အရွက်များ အကွက်လိုက် မညီမညာ ဝါလာခြင်း) ဗိုင်းရပ်ပိုး။

အကျိုးပြု အဏုဇီဝပိုးများ ဆိုသည်မှာ အပင်များ၊ သက်ရှိများကို ကောင်းကျိုးပြုပေးသော အဏုဇီဝပိုးများ ဖြစ်သည်။ ထိုအဏုဇီဝများသည် သစ်ရွက်များကို မြန်မြန်ဆွေးမြေ့ပြီး မြေသြဇာ ပြောင်းလဲပြုလုပ်ပေးခြင်း၊ ရောဂါပိုးမွှားများကို ကာကွယ်ပေးခြင်း၊ သစ်ရွက်များ၏ အစာချက်လုပ်မှုကို ကူညီပေးခြင်း၊ မြေကြီး တည်ဆောက်မှုကို ကောင်းမွန်စေခြင်း၊ မြေကြီးတွင်းမှ အပင်စားသုံး၍ မရသော အဟာရများကို စားသုံးနိုင်သည့် ပုံစံ ပြောင်းလဲပေးခြင်း၊ အပင်ကို ထိခိုက်စေသော အဆိပ်အတောက် များကို စားသုံးပေးပြီး အကျိုးပြုနိုင်သည့် အဟာရများ ပြန်လည် ဖြည့်စွမ်းပေးခြင်း စသည်တို့ကို လုပ်ဆောင်ပေးသည်။

အကျိုးပြု အဏုဇီဝ (Effective Microbe= EM) အကြောင်းကို အသေးစိတ် ပြန်လည် ရေးသားသွားပါမည်။

ေဒသခံအဏုဇီဝပိုးး(Indigenous Micro Organizm (IMO))

ဒေသခံ အဏုဇီဝ ဆိုသည်မှာ မိမိတို့ ဒေသတွင် နေထိုင်အသက်ရှင်နေသော သို့မဟုတ် မိမိဒေသ ရေမြေပတ်ဝန်းကျင်နှင့် လိုက်လျောညီထွေမှုရှိသော အဏုဇီဝပိုးများကို ဆိုလိုပါသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ မြို့၊ ဆိုင်များနှင့် အလှမ်းဝေးသည့် နေရာများတွင် အသင့်ပြုလုပ်ဖန်တီးထားသော အကျိုးပြုအဏုဇီဝရည် (အီးအမ်) ရနိုင်ရန် ခက်ခဲပါသည်။ ထိုအချိန်မျိုးတွင် ဒေသခံ အဏုဇီဝပိုးကို စုဆောင်း မွေးမြူပြီး အသုံးပြု နိုင်ပါသည်။ Green Way အနေဖြင့် လည်း ဒေသခံ အဏုဇီဝပိုးကို စုဆောင်းမွေးမြူဖို့ အကြံပြု တိုက်တွန်းလိုပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံတွင် ဖွင့်လှစ်ထားသော ဂျပန် စိုက်ပျိုးရေးကျောင်း (OISCA ) သင်တန်းကျောင်းသည်လည်း ဂျပန်နိုင်ငံမှ ကူညီပံ့ပိုးနေသည့် အီးအမ်ကို အသုံးမပြုဘဲ ဒေသခံ အဏုဇီဝကိုသာ အသုံးပြုကြောင်း သိရပါသည်။

ဒေသခံအဏုဇီဝပိုးများကိုသဘာဝသစ်တောတွင်းရှိသစ်ရွက်ခြောက်များမှ ဖွဲနုဖြင့် မွေးမြူရယူနိုင်သည်။ များသောအားဖြင့် ဒေသခံ အဏုဇီဝပိုးများ ကို မြေကြီး ဖွဲ့စည်းပုံ ကောင်းမွန်လာစေရန်၊ မြေဆွေး၊ သစ်ရွက်ဆွေး အမှိုက်ဆွေးပြုလုပ်ရန် နှင့် ဘိုကာရှီ ပြုလုပ်ရာတွင် အသုံးပြုသည်။

အခြေခံ သဘောတရားမှာ မိမိဒေသအတွင်းရှိ အကျိုးပြု အဏုဇီဝပိုးများကို ထုတ်ယူ သုံးစွဲခြင်းဖြစ်သည်။ အဏုဇီဝပိုးများကို မည်သို့ရယူမည်ဆိုသည် မှာ အရေးပါလှပါသည်။ ထုတ်ယူသည့် နည်းလမ်းမှာ အမျိုးမျိုး ကွာခြားနိုင်ပါသည်။

အချို့မှာ ထမင်းဆုပ်ကို အသုံးပြု၍ ထုတ်ယူကြပါသည်။ ထမင်းဆုပ်ကို စက္ကူဖြင့် အုပ်ပြီး သစ်ရွက်ပုံ၊ ကောက်ရိုးပုံ၊ သစ်တောထဲရှိ သစ်ရွက်ပုံတွေအောက်တွင် ထားကြသည်။ ၅-၆ ရက်ခန့်ကြာသော ထမင်းဆုပ်တစ်ခုလုံး မှိုမျှင်ဖြူများနှင့် ဖုံးလွမ်းနေသည်ကို တွေ့မြင်ရမည်။ ထိုထမင်းဆုပ်ကို ယူပြီး သကြားကြမ်း ဖျော်ထားသော အရည် သို့မဟုတ် ထန်းလျက်ရည်တွင် ထည့်စိမ်ထားပြီး တစ်ပတ်ကြာပါက အဏုဇီဝဆေးရည် အဖြစ် အသုံးပြုနိုင်သည်။

ထိုအဏုဇီဝဆေးရည်ကို အပင်တိုက်ရိုက် ဖြန်း၍သော်လည်းကောင်း၊ မြေဆွေးပုံ ပြုလုပ်ရာတွင် လည်းကောင်း အသုံးပြုနိုင်သည်။ အပင်ကို တိုက်ရိုက် ဖြန်းပါက အပင်အမျိုးအစားပေါ်တွင် မူတည်၍ ဆေးရည်ပြင်းအား အလျော့အတင်း ပြုလုပ်ပေးရမည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် လေးဂါလံ ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးလျှင် ဆေးရည် ရေနွေးကြမ်း ပန်းကန်တစ်လုံး ထည့်ပြီး ဖျန်းပေးရမည်။

နောက်တစ်နည်း အနေဖြင့် တောထဲ သစ်ပင်အောက်မှ မဲနက်သော မြေကြီး သို့မဟုတ် သစ်ပင်ကြီးအောက်၊ သစ်ရွက်ပုံအောက်မှ မြေကြီးကို ယူပြီး ဖွဲနု၊ ထန်းလျက်ရည်၊ ရေအနည်းငယ်တို့ နှင့် ရောနယ်ကာ ဆာလာအိတ် နှင့် ထုပ်ပြီး ၁-၂ ပတ်ခန့်ထားကြသည်။ မှိုဖြူမျှင်များ ထွက်လာပါက ထန်းလျက်ရည်ထဲသို့ ၁-၂ ပတ်ခန့် စိမ်ပြီး အဏုဇီဝဆေးရည် အဖြစ် အသုံးပြုကြသည်။

Green Way သင်တန်းများတွင် အသုံးပြုသော နည်းမှာ OSICA သင်တန်းကျောင်းမှ နည်းပညာကို အခြေခံထားသည်။ မြေကြီးကို တစ်နေရာမှ မယူဘဲ အနည်းဆုံး နေရာ (၆) နေရာ(များလေ ပိုကောင်းလေ) မှ ယူပြီး အဏုဇီဝပိုးကို ပွားများယူပါသည်။ အပြည့်အစုံကို ဒေသခံအဏုဇီဝ မျိုးစေ့ထုတ်ယူခြင်း ခေါင်းစဉ်ဖြင့် ဝက်ဆိုဒ်၏ နည်းပညာ စာမျက်နှာတွင် ဖတ်ရှုနိုင်ပါသည်။

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်