အသီးတစ်ထောင်/အဖီးတစ်ရာ ငှက်ပျောခိုင်

က်ပျောတစ်ခိုင်ကနေ ငှက်ပျောသီးပေါင်း ရာထောင်ချီပြီး ပြွတ်သိပ်ကျပ်နေအောင် သီးတဲ့ ငှက်ပျောမျိုးတစ်မျိုးရဲ့ ဓာတ်ပုံကို Facebook မှာ တင်နေကြ၊ Share နေကြတာ မကြာခဏဆိုသလို တွေ့ရပါတယ်။

အမှတ်မထင်ဘဲ ဒီငှက်ပျောခိုင်နဲ့ ပတ်သက်လို့ မိတ်ဆွေတစ်ယောက်တင်ထားတဲ့ ဓာတ်ပုံတစ်ပုံ တွေ့ဖူးပါတယ်။ ဓာတ်ပုံကလည်း လှလှပပ အနားကွပ်တွေနဲ့ပါ။ အပင်ရဲ့ ဝန်းကျင်ပတ်ပတ်လည်မှာ ရာဇမတ်ကာထားတာတောင်တွေ့သလို ဓာတ်ပုံပေါ်မှာလည်း စာသားတွေက “မြတ်ဗုဒ္ဓ၏ ခြေတော်ရာစက် (၁၀၈) ကွက် ဗုဒ္ဓစက် ကိုးနဝင်းကြေ ထူးဆန်းဖွယ် ငှက်ပျောပင်ကြီး၊ မဟာဗောဓိ တစ်ထောင်” လို့ ရေးထားတာတွေ့ရတယ်။ ဓာတ်ပုံရဲ့အနေအထားကိုကြည့်ရတာကတော့ ဒီအပင်ဟာ ထူးဆန်းအံ့ဖွယ်ဖြစ်ပြီး တန်ခိုးရှိတယ်ဆိုတဲ့ သဘောမျိုးလို့ ယူဆကြပုံရပါတယ်။ တစ်ခုခုအကျိုးတစ်စုံတရာ ရှိမယ်ထင်လို့ အဆောင်သဘောမျိုးလား၊ ကိုးကွယ်ရာအဖြစ် သဘောထားတာလားတော့ မသိပါဘူး။

တကယ်တော့ ဒီငှက်ပျောမျိုးဟာ ပုံမှန်ကနေ ထူးကဲပြီး ဖြစ်လာတာ မဟုတ်သလို ဘာဖြစ်ရပ်ဆန်းအံ့ဖွယ်မှလည်း မဟုတ်ပါဘူး။ ကမ္ဘာမှာ မှတ်တမ်းတင်ထားပြီးဖြစ်တဲ့ ငှက်ပျောမျိုးတွေထဲက ငှက်ပျောမျိုးစိတ်တစ်ခုပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ပုံမှန်တွေ့မြင်နေကြ ငှက်ပျောသီးခိုင်မျိုးမဟုတ်ဘဲ သီးနေတာဖြစ်တဲ့အတွက် မသိသေးတဲ့သူတွေအတွက် အထူးအဆန်းတော့ ဖြစ်မိကောင်း ဖြစ်မိကြမှာပါပဲ။

ဒီအပင်ရဲ့ မြန်မာနာမည်တွေကတော့ သုံးမျိုးတွေ့ရပါတယ်။ အသီးအလုံးအရေအတွက်ကြည့်ပြီး အသီးတစ်ထောင်ငှက်ပျော လို့ ခေါ်ကြသလို အဖီးအရေအတွက်ကိုကြည့်ပြီး အဖီးတစ်ရာငှက်ပျော လို့လည်း ခေါ်ကြပါတယ်။ တချို့လည်း ငှက်ပျောခိုင်ကြီးဟာ ရှည်ပြီး ဆင်နှာမောင်းပုံဖြစ်နေလို့ ဆင်နှာမောင်းငှက်ပျော လို့ ခေါ်သူတွေလည်း ရှိပါတယ်။  အင်္ဂလိပ်အမည်ကတော့ Thousand Fingers Banana လို့ခေါ်ပြီး သူ့ရဲ့ ရုက္ခဗေဒအမည်ကတော့ Musa chiliocarpa ဖြစ်ပါတယ်။ AAB အုပ်စုမှာ ပါဝင်ပါတယ်။ Thousand Fingers Banana ဆိုတဲ့ အမည်ကိုတော့ ၁၆၈၇ ခုနှစ်မှာ ပြင်သစ်သံတမန် Simon de la Loubere ဆိုသူက သူရဲ့ အယုဒ္ဓယသို့ ခရီးသွားမှတ်တမ်းမှာ စတင်သုံးစွဲခဲ့တယ်လို့ Webpage တစ်ခုမှာ ဖော်ပြထားတာ တွေ့ရပါတယ်။

မြန်မာနိုင်ငံဟာ ငှက်ပျောမျိုးတွေရဲ့ မူရင်းဒေသဖြစ်တာကြောင့် ဒီငှက်ပျောမျိုးကိုလည်း မြန်မာအပါအဝင် အရှေ့တောင်အာရှနိုင်ငံတွေမှာ တွေ့ရတတ်ပါတယ်။ ငှက်ပျောပင်ဟာ ၈-၁၂ ပေအထိ အမြင့်ရှိပြီး ငှက်ပျောခိုင်ဟာ ပျမ်းမျှ ၅-၇ ပေခန့်ရှည်ပြီး ငှက်ပျောဖူးဟာ မြေကြီးထိသည်အထိ သီးခိုင်ထွက်တတ်ပါတယ်။ အသီးရဲ့ အရွယ်အစားဟာ ၁ လက်မ၊ ၁ လက်မခွဲ လောက်ဖြစ်ပြီး ပုံမှန်ငှက်ပျောသီးတွေလိုပဲ အစေ့မပါ ပါဘူး။ အနံ့အရသာ ချိုမွှေးပြီး စားလို့ရပါတယ်။

မျိုးပွားစိုက်ပျိုးချင်ရင်တော့ အခြားငှက်ပျောမျိုးတွေလိုပဲ သားတက် (Sucker) ကို ခွဲပြီး စိုက်လို့ ရပါတယ်။

ဒီငှက်ပျောမျိုးကို အခြားတိုင်းပြည်များမှာတော့ ပန်းခြံတွေမှာ မြေယာအလှဆင်ခြင်း (Landscaping) အတွက် အလှစိုက်ငှက်ပျောမျိုး (Ornamental Banana) အဖြစ် အသုံးများပြီး ရုက္ခဗေဒဥယျာဉ် (Botanical Garden) တွေမှာ အပင်မျိုးစိတ်များပြသရာ (Plant Species Display) မှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ တချို့နိုင်ငံတွေမှာတော့ အသီးဟာ အရွယ်အစားသေးပြီး ချိုမွှေးတာကြောင့် စားသောက်ဆိုင်၊ ဟိုတယ်တွေမှာ အချိုပွဲငှက်ပျော (Dessert Banana) အဖြစ် အသုံးပြုကြကြောင်း ဗဟုသုတဖြစ်ဖွယ် မျှဝေရေးသားလိုက်ပါတယ်။    ။

ဟန်ဖြိုးအောင် (ဥယျာဉ်ခြံ)

25-7-2014

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်