ဆိတ်မွေးမြူရေး

မြန်မာဆိတ်မျိုးများ

ထိန်စမ်းမျိုး

   မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး ပုပ္ပါးနယ်တစ်ဝိုက်၊ မကွေးတိုင်းဒေသကြီး ချောက်မြို့နယ်၊ နတ်မောက်မြို့နယ်များတွင် မွေးမြူလေ့ရှိသည်။  

- အလုံးအရပ် ထွားကျိုင်းသည်။

- ကိုယ်လုံးဖြူ၍ ဦးခေါင်းမည်းသည်။

- နှာခေါင်းပိုင်း အမွေးဖြူတတ်သည်။

- မုတ်ဆိတ်ဖားပြီး နာရွက်ရှည်၍ တွဲလောင်းကျသည်။

- ဦးချိုနောက်ဖက်လန်သည်။

- ပျမ်းမျှကိုယ်အလေးချိန် အထီး - ၅၀ ကီလို (၃၇ ပိဿာ)၊ အမ – ၂၉ ကီလို (၂၀ ပိဿာ)

ဂျိတ်နီမျိုး

   မန္တလေးတိုင်းဒေသကြီး တံတားဦး၊ စဉ့်ကိုင်၊ ကျောက်ဆည်နယ်တွင် မွေးမြူလေ့ရှိသည်။ 

- အရွယ်အစားကြီးမားသည်။

- နီညိုရောင်၊ အုန်းခွံရောင်၊ မန်ကျီးစေ့ရောင် ရှိသည်။

- ကိုယ်အလေးချိန် အထီး ၅၀ ကီလို (၃၇ ပိဿာ)၊ အမ ၄၂ ကီလို(၂၉ ပိဿာ)

ဝေသာလီမျိုး

   မကွေးတိုင်း၊ ပခုက္ကူ၊ ရေစကြို၊ ပေါက်၊ မြိုင်တစ်ဝိုက်တွင် မွေးမြူလေ့ရှိသည်။ 

- အလုံးအထည်သွယ်ပြီး အမွေးရောင်မှာ အညိုရောင်၊ အနက် ဆက်နွယ်သည်။

- ကိုယ်အလေးချိန် အထီး ၃၈ ကီလို (၂၄ ပိဿာ)၊ အမ ၃၁ ကီလို (၁၉ ပိဿာ)

ဆိတ်အကြောင်းသိကောင်းစရာများ

   ဆိတ်မွေးမြူလျှင် ကုန်းမြင့်သော ဆိတ်ခြံ (သို့) စင်တင်မွေးရမည်။

- ဆိတ်သည် ရေစိုခြင်းကို ကြောက်၍ ခြေအေးမခံနိုင်သောသတ္တဝါ ဖြစ်သောကြောင့် မိုးရွာလျှင် ခြံသို့ ပြန်ပြေးလေ့ရှိသည်။

- ဆိတ်ကို လွှတ်ကျောင်းမွေးမြူခြင်းဖြင့် ဇီးပင်၊ ခံပင်၊ ဘောစကိုင်း၊ ပါရာမြက်၊ မြေစာမြက်များကိုစား၍  ကိုယ်လက်လှုပ်ရှားမှု ရရှိပါသည်။

- အစာနု၊ ပဲဖတ်၊ ဝါစေ့ဖတ်၊ နှမ်းဖတ်၊ ဆန်ကွဲ၊ ဖွဲနုနှင့် ဖြည့်စွက်စာကျွေးလျှင် ပိုမိုဖြစ်ထွန်းသည်။

အရွယ်ရောက်ခြင်း

- ဆိတ်မ ၇ လ – ၈ လ

- ဆိတ်ထီး (၁၀) လအရွယ်

- ဆိတ် (၁) အုပ်တွင် ဆိတ်သိုးအကြီး (၁) ကောင်နှင့် (၁) နှစ်သား ဆိတ်သိုးအငယ် (၁) ကောင် လိုအပ်သည်။

- ကျန်ဆိတ်ထီးများအား ( ၇ – ၈ ) လတွင် သင်းကွပ်နိုင်သည်။

- ဆိတ်မ (၄၀) ကောင်လျှင် ဆိတ်သိုး (၁) ကောင်ထားပေးရမည်။

- ဆိတ်မသည် (၁) နှစ် (၂) သား ကျနိုင်သည်။

- ဆိတ်မကြီး (၂ – ၃) သားကျပြီးလျှင် အမွှာမွေးရန် (၅၀) ရာခိုင်နှုန်း ရှိသည်။

- ဆိတ်မကြီး (၁) ကောင်သည် အသက် (၆) နှစ်အတွင်း ဆိတ်သားလေး ၁၀ – ၁၅ ကောင်မွေးသည်။

- ဆိတ်ငယ်လေး အသက် (၃) လကျော်မှ စာကျက်သို့ လွှတ်ကျောင်းနိုင်သည်။

- ဆိတ်မွေးမြူရေးသည် ပူပြင်းခြောက်သွေ့သောဒေသများတွင် ပိုမိုဖြစ်ထွန်းသည်။

- ခွာမညီလျှင် ခွာလှီး၍ ပြုပြင်ပေးရန် လိုအပ်သည်။

ဆိတ်မ၏ မြိုင်သံသရာ

- မြိုင်တစ်ခုနှင့် တစ်ခုကြားကာလ (၁၈ – ၂၁) ရက်

- မြိုင်ကြာချိန် (၂၄ – ၃၆) နာရီ

- မျိုးဥလွတ်ချိန် (၂၁ – ၃၆) နာရီ

မြိုင်သဏ္ဍာန် လက္ခဏာများ

(၁) တရစပ်အော်မြည်ခြင်း

(၂) အမတန်ဆာ ရောင်ခြင်း

(၃) အမတန်ဆာမှ အရိအရွဲကျခြင်း

(၄) အခြားဆိတ်ကို ခွတတ်၍ အခြားဆိတ်ခွလျှင် ငြိမ်နေခြင်း

(၅) အစားစားလိုစိတ်မရှိခြင်း

(၆) နို့ပေးသောဆိတ် နို့လျော့ပေးခြင်း

မျိုးဆိတ်သိုးရွေးချယ်ခြင်း

- ကိုယ်ခန္ဓာထွားကျိုင်းရမည်။

- ရင်ဘက်ကျယ်၍ ဝမ်းဗိုက်ဖွံ့ဖြိုးရမည်။

- ကိုယ်ခန္ဓာဖြောင့်မတ်၍ ခြေချောင်းများ ခိုင်ခန့်သန်စွမ်းရမည်။

- လည်ဂုတ်မွှေးများ ပြောင်လက်ထူထဲရမည်။

- မျိုးပွားအင်္ဂါ ဝှေးစေ့ (၂) လုံးမှာ ညီလာ၍ ကြီးထွားရမည်။ သားလိုက်လိုသောဆန္ဒ ကောင်းရမည်။

- သုတ်ရည်တွင် မူမှန်သုတ်ပိုးများ ရှင်သန်နေရမည်။

မျိုးဆိတ်မရွေးချယ်ခြင်း

- မျိုးဆိတ်မ၏ကိုယ်ခန္ဓာ ထွားကျိုင်းပြီး အချိုးအစားကျရမည်။

- အသားစားဆိတ်မျိုးဖြစ်လျှင် ကိုယ်ခန္ဓာ လေးထောင့်စပ်စပ်ကျပြီး နို့မျိုးဖြစ်လျှင် သပ်ပုံသဏ္ဍာန် အရှေ့ပိုင်းရှူး၍ နောက်ပိုင်းကားရမည်။

- နို့အုံဖွံ့ဖြိုး၍ နို့အုံ မြေကြီးနှင့် တိုက်မနေရ။

- ဆိတ်မသည် အပြုအမူယဉ်ပါးပြီး နို့ပေးကောင်းရမည်။

ဆိတ်မကို သားစပ်ခြင်း

- ဆိတ်မ မြိုင်စတင်ပေါ်ပြီး (၉) နာရီမှ (၂၄) နာရီအတွင်း သားစပ်ရမည်။

သားစပ်နည်းများ

(က) ဆိတ်ကို မျိုးမြှင့်သားစပ်ပေးခြင်း

   ဒေသမျိုးနှင့် ဗီဇအရည်အသွေးမြင့်မားသောမျိုးကို သားစပ်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။

(ခ) မျိုးစပ်အချင်းချင်း သားစပ်ပေးခြင်း

    မတူညီသော မျိုးစပ်အချင်းချင်း သားစပ်လျှင် ထူးခြားသော အရည်အသွေးရရှိမည်။

ဆိတ်မ၏ ပဋိသန္ဓေရက် 

   (၁၄၀) ရက်မှ (၁၆၀) ရက် ၊ ပျမ်းမျှ (၁၅၀) ရက် ၊ (၅)လ

ဆိတ်သားငယ်လေးများအား ပြုစုစောင့်ရှောက်ပုံ

- မွေးစဆိတ်သားလေးအား နို့ဦးရည်ကို (၃) ရက် အပြည့်အဝ တိုက်ကျွေးရမည်။

- အအေးမမိစေရန် ပြုစုစောင့်ရှောက်ရမည်။

- သန်ကောင်ရောဂါ၊ ဝမ်းလျောရောဂါ စသည့်ရောဂါများမှ ကာကွယ်ရမည်။

   ဆိတ်မွေးမြူရေးကို အစာကုန်ကျစာရိတ် အနည်းဆုံးနှင့် မွေးမြူနိုင်သည်။ ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှုနည်းပါးစွာဖြင့် ပြုလုပ်နိုင်ပြီး အချိန်တိုအတွင်း ကောင်ရေးတိုးပွားနိုင်သဖြင့် ဝင်ငွေရရှိမှု လျင်မြန်ပါသည်။

   ဆိတ်နို့သည် အဆီနည်းပြီး ကလေးငယ်များ သက်ကြီးရွယ်အိုများအတွက် အစာကြေလွယ်၍ အာဟာရဖြစ်စေပါသည်။

   ဆိတ်မ သားမွေးပြီးလျှင် နောက် (၁) သားစပ်ခြင်းဖြင့် ၁ နှစ်အတွင်း ၂ သားပေါက်နိုင်၍ ဆိတ်မွေးမြူရေး အောင်မြင်မည်ဖြစ်သည်။

ကူးစက်ရောဂါများကာကွယ်ခြင်း

ဆိတ်တွင်ဖြစ်တတ်သော ကူးစက်မြန်ရောဂါများဖြစ်သည့် လည်ချောင်းကွဲရောဂါ၊ ခွာနာလလျှာနာရောဂါ၊ ဝဲရောဂါ၊ ဒေါင့်သန့်ရောဂါများကို ကြိုတင်ကာကွယ်ပါ။

မွေးမြူရေးနှင့်ကုသရေးဦးစီးဌာန

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်