ရော်ဘာ သမိုင်းကြောင်း (Rubber History)

ရော်ဘာ၏ မူရင်းဒေသသည် ဘရာဇီးနိုင်ငံ ဖြစ်သည်။ ဘရာဇီးနိုင်ငံ အမေဇုံ မြစ်ဝှမ်းဒေသမှ ရရှိခဲ့သောရော်ဘာမျိုးစေ့များကို အင်္ဂလန်နိုင်ငံ Kew (The Royal Botanic Garden)မှ တဆင့် အရှေ့ဖျား တိုင်းပြည်များသို့ စမ်းသပ် စိုက်ပျိုးစေခဲ့ရာ မြန်မာနိုင်ငံ၌ ၁၈၇၆ ခုနှစ်တွင် စတင်ရောက်ရှိခဲ့ပြီး ယင်းနှစ်တွင် စိုက်ပျိုးထားသော ကျန်ရှိသည့် အပင်တစ်ပင်ကို မြိတ်မြို့လေယာဉ်ကွင်းမြောက်ဘက်ထောင့်အနီးတွင် ယနေ့တိုင်တွေ့ရှိရသည်။ အင်္ဂလိပ် အမည်မှာ Rubber (Hevea) ဖြစ်ပြီး မျိုးရင်း Euphorbiaceae တွင် ပါဝင်ပါသည်။ ရုက္ခဗေဒ အမည်မှာ Heveabrasiliensis ဖြစ်သည်။

ရော်ဘာပင်များ အရှေ့ဖျား နိုင်ငံများသို့ မရောက်မှီကပင် ရော်ဘာနှင့် အလားတူသော သစ်တောပေါက်ပင်ဖြစ်သည့် ညောင်ကြက်ပေါင်၊ တောစပယ်၊ တလိုင်းနို့၊ တောင်ပိန္နဲ၊ ကြက်ပေါင်ပင်တို့မှ ရော်ဘာစေးများကို စမ်းသပ် ထုတ်ယူခဲ့ပြီး၊ ရော်ဘာစေး၏ အသုံးဝင်မှုကို မြန်မာနိုင်ငံတွင် မင်းတုန်းမင်း လက်ထက်ကပင် စတင် သိရှိခဲ့ပြီး နိုင်ငံခြားသို့ ကြက်ပေါင်စေးများကို တင်ပို့ရောင်းချနိုင်ခဲ့သည်။

၁၉၀၅ခုနှစ်မှ စတင်၍ စီးပွားဖြစ် ကျယ်ပြန့်စွာ စိုက်ပျိုးပြီး၊ ၁၉၀၉ ခုနှစ်တွင် ဧက(၉၉၀ဝ) ကျော် စိုက်ပျိုးပြီး၊ ၁၉၂၀ခုနှစ်တွင် ဧက(၇၂၀ဝဝ) စိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့သည်။ ဒုတိယ ကမ္ဘာစစ်မတိုင်မှီက ဧကတစ်သိန်းကျော် စိုက်ပျိုးထားရာမှ စစ်စခန်းများ ဝင်ရောက်နေရာ ယူ၍ရော်ဘာခြံများ ထိခိုက်မှုရှိလာပြီးရော်ဘာ စိုက်ပျိုးမှုများမှေးမှိန်လာခဲ့သည်။ စစ်ပြီးခေတ် (၁၉၅၀)ခုနှစ်တွင်ရော်ဘာ စိုက်ဧက တစ်သိန်းကျော် စိုက်ပျိုးထားရာမှ (၁၉၅၆) ခုနှစ်မြေယာကျေးလက်ကြီးပွားရေးကော်ပိုရေးရှင်း၊ (မြေ-ကျေး-ရှင်း) မှရော်ဘာ တိုးချဲ့ စိုက်ပျိုးရေးကို တာဝန်ယူဆောင်ရွက်ခဲ့ရာ ရော်ဘာစိုက်ပျိုးမှုများ ပြန်လည် တိုးတက်လာခဲ့သည်။

လွတ်လပ်ရေး ရပြီးနောက်တော်လှန်ရေး အစိုးရ တာဝန်ယူခဲ့သည့် ကာလ ၁၉၆၂-၆၃ခုနှစ်တွင် ရော်ဘာ စိုက်ဧရိယာသည် (၁၈၄၂၉၅) ဧက တိုးတက် စိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့သည်။ မြေ-ကျေး-ရှင်းမှ စိုက်ပျိုးရေးရော်ဘာ စီမံကိန်း ဖွဲ့စည်းပြီး၊ မလေးရှားနိုင်ငံမှ ရော်ဘာမျိုးစေ့များ ဝယ်ယူပြီး၊ မြန်မာပြည်တွင် ပျိုးပင်ဖောက်၍ မျိုးဟောင်းများ အစားထိုး လဲလှယ်ရန် ပြန်လည် စိုက်ပျိုးခဲ့သည်။

မျိုးအစားထိုး လဲလှယ်ရန် ဇရပ်ကွင်း၊ မုဒုံ၊ မြိတ်၊ ထားဝယ်တို့တွင် ပျိုးခင်း တည်ထောင်၍ရော်ဘာ တစ်ပင်ကို၂၅ ပြားဖြင့် ၇၅ ပြား အရှုံးခံကာ ခြံရှင်တောင်သူများ စိုက်ပျိုးနိုင်ရန် စည်းရုံးရောင်းချ စိုက်ပျိုးစေခဲ့သည်။ သွပ်ဆူးကြိုး၊ အက်ဆစ်၊ ဇကာ စသည့်ရော်ဘာခြံသုံး ပစ္စည်းများကိုလည်း အခမဲ့ ထုတ်ပေးခဲ့သဖြင့် လွတ်လပ်ရေးရပြီးနောက် ၁၉၆၂-၆၃တွင် စိုက်ဧက (၂)သိန်းနီးပါး တိုးတက်ခဲ့သည်။ ၁၉၆၃-၆၄ခုနှစ်တွင် နိုင်ငံပိုင် ခြံများလည်း တည်ထောင် စိုက်ပျိုးခဲ့သည်။

၁၉၆၉ ခုနှစ်တွင် နိုင်ငံပိုင်နှင့် ပုဂ္ဂလိကပိုင် ရော်ဘာ စိုက်ဧက စုစုပေါင်း (၂၂၀ဝဝဝ)ဧက ရှိခဲ့သည်။ ၁၉၆၉ခုနှစ် နောက်ပိုင်းတွင် ခြံသစ်များ တိုးချဲ့ စိုက်ပျိုးမှု နည်းပါးလာခြင်းနှင့် အခြား သီးနှံများပြောင်းလဲ စိုက်ပျိုးလာခြင်းတို့ကြောင့်ရော်ဘာ စိုက်ဧကများ ကျဆင်းခဲ့သည်။

ရော်ဘာ ထုတ်လုပ်မှု တိုးတက်လာစေရေးအတွက် လယ်ယာစိုက်ပျိုးရေး နှင့်သစ်တောရေးရာဝန်ကြီးဌာန၊ လယ်ယာ စိုက်ပျိုးရေး ကော်ပိုးရေးရှင်း  ရော်ဘာဌာန၊ မြန်မာ့နှစ်ရှည်ပင် လုပ်ငန်းသည် ကမ္ဘာ့ဘဏ် အကူအညီဖြင့် ရော်ဘာ ပြန်လည် ထူထောင်ရေးအဆင့် (၁)ကို ၁၉၇၉-၈၀မှ ၁၉၈၄-၈၅ထိ လည်းကောင်း၊ စီမံကိန်းအဆင့် (၂) ကို၁၉၈၄-၈၅မှ၁၉၉၂-၉၃ထိ လည်းကောင်းဆောင်ရွက်ခဲ့ရာ စုစုပေါင်း (၁၅၅၀ဝ) ဧကကို နိုင်ငံပိုင်ခြံတွင် စိုက်ပျိုးနိုင်ခဲ့သည်။

၁၉၅၆ ခုနှစ်မှ စတင် စိုက်ပျိုးသော Tj1 မျိုးသည်ခေတ်နောက်ကျသည့်အတွက် ကမ္ဘာ့ဘဏ်ချေးငွေ စနစ်ဖြင့် (၁၉၇၉-၈၀) ခုနှစ်တွင်ရော်ဘာ ပြန်လည် ထူထောင်ရေး စီမံကိန်း စတင်ခဲ့သည်။ ထို့ပြင် နှစ်ရှည်ပင်များ ဖွံ့ဖြိုးရေး စီမံကိန်း(Plantation Crop Development Project) PCDPကို ကုလသမဂ္ဂ ဖွံ့ဖြိုးရေး အစီအစဉ်ဖြင့် ၁၉၈၄-၈၅ ခုနှစ်မှ ၁၉၈၆-၈၇ခုနှစ်အထိ လည်းကောင်း၊ နှစ်ရှည်ပင်များ အသုံးချ သုတေသနစခန်း တည်ထောင်ရေး စီမံကိန်း (ARCPC) ကို FAOနှင့်UNDP တို့၏ အကူအညီဖြင့် ၁၉၉၁-၉၂မှ၁၉၉၄ - ၉၅ထိဆောင်ရွက်ပြီး၊ နည်းပညာဆိုင်ရာ အကူအညီများ ရယူခြင်း၊ ကျွမ်းကျင် ပညာရှင်များ ငှားရမ်းခြင်း၊ ဌာနတွင်း ဝန်ထမ်းများကို ပြည်ပသို့ ပညာသင်စေလွှတ်ခြင်းဆောင်ရွက်ခဲ့ပါသည်။

လယ်ယာ စိုက်ပျိုးရေးနှင့် ဆည်မြောင်းဝန်ကြီးဌာန လက်အောက်တွင် မြန်မာ့နှစ်ရှည်ပင် လုပ်ငန်းကို ဖွဲ့စည်း၍ရော်ဘာ စိုက်ပျိုး ထုတ်လုပ်ရေး ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်လာစေရန် အားပေးခဲ့ခြင်းတို့ကြောင့်ရော်ဘာ စိုက်ပျိုးသည့် တိုးချဲ့ဧရိယာများ ပြန်လည် တိုးတက်လာခဲ့သည်။ ၁၉၉၄-၉၅ခုနှစ်တွင် ယခင် စိုက်ဧရိယာ (၂၂၀ဝဝဝ) ကို ပြန်လည် ပြည့်မှီခဲ့ပြီး၂၀ဝ၄-၂၀ဝ၅ခုနှစ်တွင် (၄၈၄၈၆၁) ဧကအထိ တိုးချဲ့စိုက်ပျိုးလာနိုင်ခဲ့သည်။

၁၉၅၆-၁၉၅၇ ခုနှစ်မြေကျေးရှင်း (ရော်ဘာ) မှရော်ဘာ လုပ်ငန်းကို တာဝန်ယူဆောင်ရွက်စဉ် FAO အတိုင်ပင်ခံ ပညာရှင်များ၏ အကြံဉာဏ်ကို ရယူလျက် မလေးရှားနိုင်ငံတွင် စိုက်ပျိုးသော အထွက်ကောင်းမျိုးများကို စတင် သွင်းယူခဲ့ပါသည်။ မြန်မာနိုင်ငံအတွင်း မျိုးသန့်စေ့များ အလျင်အမြန် ဖြန့်ဖြူး စိုက်ပျိုးနိုင်ရန်အတွက် FAO အတိုင်ပင်ခံ ပညာရှင်များ အကြံဉာဏ်ဖြင့် မလေးရှားနိုင်ငံမ ှသွင်းယူထားသည Tjir 1, PR 107, RRIM 501, AVROS 157 မျိုး၄-မျိုး ဖြင့်မုဒုံခြံ (ဘဲရမ်း စိုက်ကွက်) မျိုးစေ့ခြံဧက (၄၅၀) တည်ထောင်ပြီးဘဲရမ်း မျိုးသန့်စေ့များ ထုတ်လုပ်ခဲ့ပါသည်။

မိုးရေချိန်လက်မ (၁၈၀-၂၀ဝ) ကျော် ရွာသွန်းသည့် ကမ်းရိုးတန်း မိုးများဒေသများတွင် BPM 24, RRIC 100, RRIM 717, PB 235,PB 260မျိုးများကိုလည်းကောင်း၊ မိုးရေချိန် လက်မ (၁၀ဝ-၁၂၀) ကျော်ခန့် ရွာသွန်းပြီး ပူပြင်းသောဒေသများတွင် PB 260,PB 235,RRIM 717, RRIM 623, GT 1 မျိုး တို့ကိုလည်းကောင်း မိုးရေချိန် လက်မ(၅၀-၆၀)ကျော်ခန့် ရွာသွန်းသည့် အအေးပိုင်း ကုန်းမြင့်ဒေသများတွင် RRIM 600,GT 1, PR 255, PR 107,RRIM 623 မျိုးတို့ကို လည်းကောင်း (မြန်မာနိုင်ငံ၏ ကွဲပြားသော ရာသီဥတုနှင့် တူညီရာဒေသ အလိုက်) စိုက်ပျိုးသင့်သည့် စုစုပေါင်းမျိုး (၁ဝ) မျိုးကို အကြံပြုခဲ့ပါသည်။ 

နှစ်ရှည်ပင်များ သုတေသနနှင့် နည်းပညာ ဖွံ့ဖြိုးရေး ဌာန (မော်လမြိုင်) 

မာလာမြိုင် ကုမ္ပဏီ ကြော်ငြာ

ဦးကြီးတို့ရဲ့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ပဲ ဖြစ်သင့်တာပေါ့။ ဒါပေမဲ့ စပါးခင်းထဲ ရွှေခရုရောက်လာပြီဆိုရင်တော့ မြေကြီးက ရွှေသီးဖို့ကို အနှောင့်အယှက် ကောင်းကောင်းကြီးပေးပါလိမ့်မယ်။ မြန်မာ့မျိုးရင်းခရုမဟုတ်တဲ့ တောင်အမေရိကမျိုးစိတ်ဖြစ်ပြီး မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်လာတဲ့ မျိုးစိတ်ဖြစ်တာကြောင့် အကောင်ပွားနှုန်းကလည်း အဆမတန် မြင့်တက်လာပါတယ်။ ခရုအမ တစ်ကောင်က တစ်ခါ ဥ မယ်ဆိုရင် ဥအရေအတွက် ၁၀၀ ကနေ ၁၀၀၀ အထိ အတွဲလိုက်ဥကြပြီး တစ်နှစ်မှာ ၃ ကြိမ်အထိ မျိုးပွားနိုင်ပါတယ်။ စပါးခင်းတွေမှာ ရွှေခရုကျပြီဆိုရင် ပန်းရောင် ဥ တွေ ကို စပါးပင်တွေမှာ တွေ့ရနိုင်ပါတယ်။ ဒီရွှေခရုတွေကို ရှင်းပစ်ဖို့အတွက်ကတော့ မာလာမြိုင်ရဲ့ ခရုဘုရင် ရှိနေပါပြီ။ ခရုဘုရင်က စားသေအစွမ်းနဲ့ အဆိပ်ငွေ့အာနိသင်ရှိတာကြောင့် ရွှေခရုတွေကို အထိရောက်ဆုံး ရှင်းပေးနိုင်မှာပါ။ အစွမ်းရှိပစ္စည်းဖြစ်တဲ့ Niclosamide -olamine 83.1% WP ပါဝင်ပြီး Chloronitrophenol ဆေးအုပ်စုထဲ ပါဝင်ပါတယ်။ ရေဖျော်ဆေးမှုန့်အမျိုးအစားဖြစ်လို့ ရေ ၂၀ လီတာဝင်တဲ့ဆေးဖျန်းပုံး တစ်ပုံးမှာ ၄၀ ကနေ ၅၀ ဂရမ်အထိ အသုံးပြုနိုင်ပါတယ်။ နှုန်းထားကိုတော့ တစ်ဧကမှာ ၁၅၀ ကနေ ၂၀၀ ဂရမ်နဲ့ တွက်ချက်ပေးထားပါတယ်။ သတိပြုရမှာတော့ ဆေးဖျန်းပြီးနောက်ပိုင်း စပါးခင်းအတွင်းမှာရှိတဲ့ ရေကို ၅ စင်တီမီတာနဲ့ ၃ ရက်ထားဖို့ လိုအပ်ပါတယ်။ ဆေးဖျန်းပြီး ၅၂ ရက်ကြာမှ ရိတ်သိမ်းသင့်ပါတယ်။ ခရုဘုရင်နဲ့ဆို စပါးခင်းကို ဒုက္ခပေးတဲ့ ရွှေခရုတွေကို ရှင်းလင်းနိုင်ပြီး မြေကြီးက ရွှေသီးနိုင်ပြီပေါ့ဗျာ။

Read more

Facebook Page သို့သွားရန်